...Cała problematyka "Wiecznych pretensji" - wyjaśnia reżyser - sprowadza się do poszukiwania w zwykłej, szarej biografii uniwersalnych motywów ludzkiej egzystencji. W gruncie rzeczy można streścić moją ideę w następującym zdaniu : jest nią poszukiwanie zasady odpowiedzialności nie w instytucjach, które wymierzają karę lub przyznają nagrodę, ale w sobie ; a więc szukanie autonomii lub zniewolenia w ramach wyznaczonych przez nas samych. Stąd w fabule "Wiecznych pretensji" obowiązuje reguła izolacji, wyabstrahowania, odcięcia realistycznych akcesoriów i scenerii od uwikłań codzienności : stąd też owe pozornie błahe, banalne wydarzenia zyskują nadwartość, urastają do rangi symbolu, metafory...

Psychologiczna opowieść o nieuleczalnie chorym mężczyźnie, szukającym nadziei i pewności. Kucharz Lauko, mężczyzna w średnim wieku, w sytuacji ostatecznej (tytuł filmu pochodzi od numeru diagnozy raka) analizuje całe swoje życie, stopniowo przyzwyczajając się do jego zmienionego rytmu. Film ma wymiar poetyckiej przypowieści, opartej na imponujących czarno-białych obrazach. Główny bohater cierpi z powodu nieszczęsnej idée fixe, traktując swoją chorobę jako karę za to, że w latach pięćdziesiątych krzywdził ludzi. Odczuwa potrzebę moralnego oczyszczenia i rehabilitacji, ale napotyka na barierę obojętności, braku zainteresowania i egoizmu. W tym kręgu wyróżnia się tylko postać jego przyjaciela ze szpitala, Vladka, który swoją wrażliwością, ekstrawertyzmem i przeżywaniem swojego istnienia w relacji z otoczeniem, symbolizuje poczucie wolności i niezależności.

Ania, aby uniknąć kary za spóźnienie do domu, przestawia wskazówki pamiątkowego zegara i przenosi się w czasie.

Ksiądz Suryn przybywa do klasztoru, gdzie przeprowadza egzorcyzmy na opętanych przez diabła zakonnicach.

Członkowie międzynarodowej wyprawy kosmicznej lądują na Wenus i odkrywają pozostałości zaawansowanej technicznie cywilizacji.