Nigdy nie wkładaj ciemnych okularów! Nie nasuwaj kapelusza na czoło! Nie podnoś kołnierza płaszcza! Agenci radzieckiego wywiadu wojskowego niczym ani ubiorem, zachowaniem, gestem, nawet odruchem nie przypominali Jamesa Bonda. Wtapiali się w szary, anonimowy tłum. Także działalność GRU, organizacji równie potężnej jak KGB, długo znana była tylko fachowcom. Opinia publiczna zwróciła uwagę na tę złowrogą strukturę dzięki rewelacjom ujawnionym przez wieloletniego funkcjonariusza wywiadu, potem uciekiniera na Zachód, ukrywającego się pod pseudonimem Wiktora Suworowa. Zrealizowany na podstawie jego książki psychologiczny, szpiegowski film ukazuje mroczny świat zbrodni, kłamstwa i wszechobecnej zdrady, czyhającej ze strony przełożonych, podwładnych i przyjaciół.
Nominowany do Oskara, nagradzany na wielu festiwalach film Marcela Łozińskiego. Tytułowe osiemdziesiąt dziewięć milimetrów to różnica pomiędzy szerokością torów w Europie a tych w byłym ZSRR. Brześć - granica między Polską a byłym Związkiem Radzieckim. Tu kończą się europejskie tory kolejowe, dalej biegną szersze. Aby przez to miejsce codziennie mogło przejechać kilkadziesiąt pociągów międzynarodowych, białoruscy robotnicy muszą każdego dnia wymienić kilka tysięcy kół pod wagonami. Marcel Łoziński w tym krótkim, doskonale sfilmowanym i zmontowanym czarno-białym dokumencie, bardzo subtelnie pokazuje, że milimetry te wyznaczają granicę dwóch światów.
Jacek brutalnie morduje taksówkarza. Gdy zostaje oskarżony, jego obrony podejmuje się niewiele starszy Piotr, który robi wszystko, by uchronić chłopaka przed karą śmierci.
Do likwidowanego przez hitlerowców szpitala psychiatrycznego przybywa młody lekarz. Ideały doktora konfrontują się z bezrefleksyjnymi metodami pracy innych medyków.
Cykl filmów sensacyjnych w znakomitej obsadzie. Wyrafinowane historie oszustów z różnych stron świata, trzymająca w napięciu akcja i niespodziewane zakończenia. W "Mistrz zawsze traci" oszustem jest skromny francuski aptekarz Renaud (Bronisław Pawlik), któremu udaje się "przekręcić" dwóch szachowych arcymistrzów. W "Jaguar 1936" akcja rozgrywa się w latach trzydziestych w Wiedniu. Cudzoziemiec Maximilian Taadjen (Wojciech Pszoniak) - kupując w salonie samochodowym luksusowego Jaguara, dopuszcza się niebagatelnego oszustwa opartego na ciekawym pomyśle. takiego zakończenia nikt się nie spodziewa! Akcja "Tajnego detektywa" rozgrywa się w Krakowie, tu w rolę oszusta wciela się atrakcyjna blondynka - pierwsza klientka jubilera Floriana Winiarskiego (Bronisław Pawlik). W kradzieży pięknego naszyjnika pomaga jej przystojny mężczyzna. Natomiast film "Ładny gips" przenosi widza na daleki kontynent do USA, tu do oszustwa, za namową dwójki młodych ludzi, zostaje nakłoniony taksówkarz O'Roney (Stanisław Igar). Ma on własne problemy z gangsterami i dla zdobycia pieniędzy posunie się nawet do popełnienia przestępstwa.
Syberia, wbrew pierwszym skojarzeniom, nie jest opustoszałą krainą pokrytą śniegiem. Tytułowe 273 dni, które składają się na 9 miesięcy, oznaczają w kalendarzu Syberii dni zimy z temperaturą poniżej zera. W czasie rocznego pobytu polscy dokumentaliści zebrali materiały z różnych stron tego obszaru, o różnych porach roku. Odwiedzili tereny, na których czas się zatrzymał, a ich mieszkańcy żyją z łowiectwa i hodowli renów. Jednak najwięcej miejsca w filmie zajmują partie poświęcone przemysłowemu rozwojowi Syberii z kopalniami minerałów, złożami ropy, ośrodkami naukowymi i nowymi miastami. Rafinerie naftowe w Omsku, kopalnia diamentów w Mirnyj, gigantyczna elektrownia wodna i zapora na rzece Angara, miasteczko naukowców pod Nowosybirskiem, gdzie prowadzi się m.in. eksperymenty z energią jądrową. Obrazy tej współczesnej przemysłowej Syberii są konfrontowane z cytatami z prasy brytyjskiej, amerykańskiej, niemieckiej, co wpisuje film w zimnowojenny kontekst. Dokument nawiązuje do konwencji socrealistycznej, gdyż faworyzuje konkretne grupy mieszkańców: chłopów, robotników i naukowców, podkreśla idee postępu, pokazuje, że człowiek potrafi sobie podporządkować przyrodę nawet w trudnych warunkach klimatycznych. Film zrealizował Jerzy Bossak we współpracy z Władysławem Forbertem, doświadczeni dokumentaliści z niegdysiejszej Czołówki Wojska Polskiego, którzy spędzili czas wojny w ZSRR. W latach 1944-1949 Jerzy Bossak był redaktorem naczelnym Polskiej Kroniki Filmowej, a Forbert jej operatorem. W latach 1956-1968 Bossak kierował Wytwórnią Filmów Dokumentalnych w Warszawie.
Anula i Paweł są nastolatkami mieszkającymi w jednym bloku. Ich opiekunowie przyjaźnią się ze sobą, lecz mają całkowicie inne podejście do wychowywania swoich podopiecznych.