Była córką nauczyciela akademickiego, otrzymała więc bardzo dobre wykształcenie. Kiedy miała 15 lat postanowiła zmienić swoje życie. Nie wiedziała czy wybrać między edukacją a występami w trzech sztukach na Broadway'u ("The Prince and the Pauper", "Pollyanna" i "Dear Brutus"). Ostatecznie jej wątpliwości rozwiali krytycy, którzy ogłosili ją najpiękniejszą dziewczyną na Broadway'u. Po krótkim czasie była wręcz rozrywana przez znane wytwórnie filmowe, zaczynając od Paramount, poprzez Fox i Universal, aż do Columbii. Pracowali z nią najlepsi reżyserzy: Thomas Ince, William Seiter czy John Griffith Wray. Grała głównie w filmach kobiecych i w tzw. "wyciskaczach łez": "Hail, The Woman", "Miłość nigdy nie umiera", "Lorna Doone" i "Żelazny koń". W 1929 roku miała zagrać w "Procesie Mary Dugan", ale rola ostatecznie przypadła Normie Shearer. Jednym z powodów, dla których nie otrzymała angażu był rozrywkowy tryb życia, który zaczęła prowadzić. Po raz ostatni pojawiła się na ekranie w 1945 roku w filmie "Northwest Trail". W 1989 opublikowano jej autobiografię, "A Darling of the Twenties". Była zamężna tylko raz. Zmarła na atak serca w wieku 90 lat.