Film dokumentalny "Anna German w sercach ludzi" opowiada o życiu i karierze piosenkarki i kompozytorki, laureatki wielu festiwali. Autorka dotarła do ciekawych rozmówców, z których każdy ma swoją osobistą opowieść o Annie German. W filmie wypowiadają się m.in.: Irena Santor, Barbara Czartoryska – córka przyjaciółki piosenkarki, Piotr Wojciechowski – pisarz, poeta, krytyk filmowy, kolega artystki z czasów studenckich, Marek Sewen – dyrygent, kompozytor i aranżer, Marian Lichtman - perkusista zespołu Trubadurzy, Miriam Aleksandrowicz - córka Zofii Dybowskiej Aleksandrowicz reżyserki filmów o Annie German, Aldona Michalak - dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Piosenki - Anna German. O Annie German mówią także młodzi ludzie, którzy, co prawda, nie znali jej osobiście, ale zanurzeni są w jej twórczości, laureaci Festiwalu Piosenki – Anna German: Denis Sotnikov, Aleksandra Sędzielewska, Michał Matuszewski, Lilit Minasyan.

Dokument przedstawiający życie i twórczość jednej z najwybitniejszych pisarek w historii Polski - Marii Konopnickiej. Produkcja stawia pytanie, czy naprawdę znamy tę postać, czy może wokół niej krążą mity, które nie do końca oddają prawdziwy obraz jej życia.

Odwiedzając w 1991 roku wolną już Polskę, Jan Paweł II starał się wzbudzić u rodaków poczucie, że sama wolność to nie wszystko, że prawdziwa wolność będzie rzeczywistą jeśli będzie oparta na prawdzie i wartościach chrześcijańskich. Wielu teologów i publicystów wskazuje, że oparte o Dekalog nauczanie Papieża podczas poszczególnych stacji pielgrzymkowych, wyznaczyło moralną i społeczną drogę narodu na kolejne lata. W trakcie pielgrzymkowych spotkań nie brakowało wyjątkowych chwil: wśród nich spotkań z żołnierzami, spotkań ekumenicznych z przedstawicielami wspólnot ewangelickich i prawosławnych, wzruszających spotkań z więźniami w Płocku. Podczas pielgrzymki do Ojczyzny Jan Paweł II obejrzał przedstawienie Halka w Teatrze Narodowym. Pielgrzymka w 1991 roku to także chwile sentymentalne jak podróż do rodzinnych Wadowic.

Film dokumentalny w reżyserii Piotra Kota o błogosławionej Kościoła katolickiego matce Elżbiecie Róży Czackiej, której beatyfikacja miała miejsce 12 września 2021 roku. Film opowiada m.in. o przeżyciach nowej błogosławionej podczas I wojny światowej, które młoda Róża spędziła w Żytomierzu. Po upadku z konia doświadcza utraty wzroku. Ten życiowy wstrząs jest inspiracją do poświęcenia swego życia ociemniałym. By lepiej wypełnić te misję powołuje zgromadzenie zakonne, które służyłoby ludziom niewidomym.

Historia ostatnich lat życia młodej świeckiej misjonarki Heleny Kmieć, która w styczniu 2017 roku w Boliwii w Cochabambie została bestialsko zamordowana. Przebywała tam jako wolontariuszka misyjna w domu sióstr służebniczek dębickich, w prowadzonej przez nie ochronce dla dzieci.

Film Urszuli Dubowskiej odkrywa drugą, mniej znaną stronę twórczości Władysława Hasiora. Oprócz rzeźbiarstwa artysta zajmował się także projektowaniem scenografii teatralnych, a w wolnych chwilach nie rozstawał się z aparatem fotograficznym. Władysław Hasior to artysta wszechstronny, konsekwentnie idący swoją drogą. Krytycy uplasowali go na pograniczu rzeźby i malarstwa. Natomiast mało znaną dziedziną w twórczości artysty była fotografia i scenografia. Hasior był obserwatorem: dokumentalistą i kolekcjonerem widoków Polski powiatowej. Zgromadzone przez artystę przeźrocza opowiadają o tkwiącej w ludziach potrzebie upiększania sobie życia, o sztuce i pseudosztuce, która przedstawia stan plastycznej świadomości w PRL.