Marco Bellocchio 

Urodził w 1939 r. w Piacenzie we Włoszech. Po krótkim czasie przerwał studia filozoficzne na Katolickim Uniwersytecie w Mediolanie i zapisał się do szkoły filmowej Centro Sperimentale di Cinematografia w Rzymie. W 1962 r. wyjechał na stypendium do Slade School of Fine Arts w Wielkiej Brytanii. Zadebiutował w 1965 r. Pięściami w kieszeni (I pugni in tasca) - krytyką obłudy i hipokryzji mieszczańskiej rodziny. Film - nakręcony za bardzo małe pieniądze (jak na ironię, niemal w całości pożyczone od rodziny) - stał się rodzajem manifestu włoskich "gniewnych", a Bellocchio - jednym z liderów włoskiej kontrkultury. Film został nagrodzony na MFF w Locarno (1965). W kolejnym filmie Chiny są blisko (La Cina e vicina, 1967), uhonorowanym nagrodą specjalną jury na MFF w Wenecji (1967), potraktował bezpardonowo życie polityczne prowincjonalnego miasta, nie pozostawiając suchej nitki na żadnej z liczących się partii: socjaldemokratach, faszystach i maoistach. Z kolei Nel nome del padre (1971) jest pełnym pasji atakiem na system klerykalnego wychowania. Filmy te tworzą swoistą "trylogię rodzinną". W następnych, Bellocchio ostrze krytyki kieruje w stronę prasy (Sbatti il mostro in prima pagina,1971) i wojskowej dyscypliny (Marcia triomfale,1976; nagroda na MFF w Locarno). Mimo sukcesów i międzynarodowego uznania, nie mógł znaleźć producenta i zaczął realizować filmy dla telewizji. Do tematu wynaturzeń w życiu rodzinnym, który stał się jego znakiem rozpoznawczym, reżyser będzie wracał jeszcze wielokrotnie w następnych filmach m.in.: Salto nel vuoto (1980), La balia (1999) i ostatnim Czasie religii (L`ora di religione, 2002). Marco Bellocchio traktuje rodzinę jako mikrokosmos społeczeństwa i jego chorób. Bellocchio jest również reżyserem teatralnym. Dla Teatro India w Rzymie przygotował m.in. inscenizację Makbeta Shakespeare`a.