Bohaterem jest Krzysztof Kolberger, popularny aktor i zarazem ambasador ludzi chorych. Człowiek, który na scenie tworzył wybitne kreacje, za kulisami, przez kilkanaście lat, zmagał się z chorobą nowotworową. Film jest zapisem balansowania na granicy życia i śmierci, afirmacją życia we wszystkich jego przejawach. To opowieść o artyście spełnionym, człowieku sukcesu, ale również o Hiobie, którego los wystawia na coraz to nowe próby. Śledzimy nakładanie się dwu biografii Krzysztofa, tej artystycznej i tej zwykłej, w której, po zmyciu makijażu, aktor staje się pacjentem udręczonym rytuałem życia z chorobą. Przemiana odbywa się błyskawicznie - na granicy sceny i garderoby, w której bohater przyjmuje leki i poddaje się badaniom, by po chwili wyjść na scenę i kontynuować spektakl. Sceny ukazujące normalny żywot zawodowy i prywatny Kolbergera (próby w teatrze, udział w spektaklach, spotkania z publicznością w trakcie monodramów i wieczorów poetyckich, aktywność towarzyską, rodzinną) przeplatają się z wizytami u lekarzy, badaniami kontrolnymi.