Film dokumentalny o epizodzie z życia Józefa Czapskiego, który w 1945 roku, jako wysłannik gen. Andersa, walczył o poparcie dla niepodległości Polski Paryżu.

Film dokumentalny opowiadający o korelacjach historycznych losów Polski i losów kolekcji wawelskich arrasów od połowy XVI wieku do chwili obecnej.

Henryk Reyman był zawodowym żołnierzem i gdy Polska odzyskała niepodległość w 1918 r. uczestniczył w walkach o Małopolskę Wschodnią i w wojnie polsko-bolszewickiej. Brał także udział w dwóch powstaniach śląskich. W czasie wojny obronnej we wrześniu 1939 r. dowodził batalionem piechoty. Po zakończeniu wojny został trenerem polskiej reprezentacji. To właśnie on poprowadził ją w sławnym meczu w Chorzowie (1957 r.), gdy Polska pokonała ZSRR po dwóch bramkach Gerarda Cieślika.

Autor "Solaris" pochodził z rodziny żydowskiej, przebywał w lwowskim getcie, a po jego likwidacji ocalał dzięki fałszywym dokumentom. Obrazy niemieckich zbrodni popełnianych na ludności żydowskiej zawarł w zawoalowanej formie w powieściach science fiction: m.in. w "Głosie Pana" i "Edenie". W filmie wykorzystano materiały ikonograficzne z Biblioteki Jagiellońskiej i zdjęcia z Narodowego Archiwum Cyfrowego i Polskiej Agencji Prasowej.

Dokument o doktorze Stanisławie Kownackim, długoletnim ordynatorze oddziału zakaźnego szpitala im. Stefana Żeromskiego w Krakowie - Nowej Hucie.

Prokurator Andrzej Witkowski, prowadzący śledztwo w sprawie zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki, chce postawić zarzuty generałom Jaruzelskiemu i Kiszczakowi, przez co zostaje odsunięty od sprawy.

Na 2021 rok przypada pięćsetna rocznica zawieszenia dzwonu Zygmunta, ufundowanego przez Zygmunta Starego i nazwanego imieniem władcy. Film dokumentalny w reżyserii Magdaleny Curzydło opowiada o losach dzwonu i jego symbolicznym znaczeniu dla historii Polski. Dzwon Zygmunt to najsłynniejszy dzwon w dziejach Polski. Jego bicie słyszane jest w Krakowie podczas najważniejszych świąt i uroczystości kościelnych i narodowe oraz w chwilach ważnych dla miasta i całego kraju. Dzwon znajduje się na Wieży Zygmuntowskiej w północnej części katedry wawelskiej.

Siostra Izabela - Zofia Łuszczkiewicz. Najważniejszym wątkiem filmu będzie współpraca siostry Izabeli z podziemiem niepodległościowym po 1945 oraz sprawa jej uwięzienia przez komunistyczne władze. W filmie opowiemy jednak nie tylko o ostatnich latach życia siostry Izabeli i tragicznym w skutkach konflikcie z totalitarnym systemem. To będzie także film o jej współpracy z Armią Krajową i działaniach skierowanych przeciwko niemieckim okupantom. Cofniemy się także głębiej w przeszłość. Opowiemy o jej dzieciństwie i młodości spędzonych w dużej mierze w Krakowie, podkreślimy także rolę wychowania jakie odebrała (urodziła się w rodzinie o silnych tradycjach patriotycznych). Dzięki temu wizja jej osoby zaprezentowana w filmie będzie spójna. Późniejsza postawa siostry w czasach komunistycznych ma źródło w krakowskich czasach i w jej rodzinie. Ważnym wątkiem będzie także jej praca jako pielęgniarki. Była wszechstronnie wykształcona (studiowała w Polsce i we Francji), kierowała m.in. Szkołą Pielęgniarską we Lwowie, wielokrotnie uczestniczyła w kongresach na temat nowoczesnego pielęgniarstwa w Wiedniu, Londynie czy Nowym Jorku.

Film przedstawia wspomnienia byłych więźniów obozów zagłady w Auschwitz i Auschwitz Birkenau. Niektórzy z nich jako dzieci byli poddawani eksperymentom doktora Josef Mengele. W rocznicę opuszczenia obozów przez Niemców zobaczymy miejsca tragicznych losów ich i ich najbliższych, którzy przeważnie zginęli w komorach gazowych. Wśród bohaterów filmu jest kobieta, która nie chciała wrócić do swojej ocalałej matki do Rosji sowieckiej, bo poczuła się Polką i tu pozostała.

- Nie chciałbym umierać, tylko wiecznie na Ziemi żyć. Po śmierci nie ma nic, wszystko zanika, ani uczucia, nic nie ma. Jest tylko duch niewidzialny - Józef Żarnowiecki w prostych słowach wyraża swój stosunek do życia. Charakterystyczną sylwetkę zgarbionego staruszka przemierzającego sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej rozpoznają rzesze pątników. Wielu życzliwie przygląda się niepozornej siwowłosej postaci, z trudem lecz i wewnętrzną siłą podążającej drogą wiodącą na cmentarz. Tu, na mogile ojca i matki, pan Józef raz jeszcze zmawia modlitwę za spokój swych najbliższych i zwracając się do nich zapewnia o swojej miłości. Wie, że niedługo dołączy do rodziców, choć wcale mu się nie śpieszy. Pan Józef ukochał życie. Ze wzruszeniem wspomina chwile ze swojej przeszłości, zamiłowanie do muzyki, ambicje zostania duchownym. I choć wielokrotnie ponosił w życiu porażki, żarliwa wiara i pokora pomagały mu podnieść się i podążać w raz obranym kierunku. Umartwia swoje ciało na pamiątkę pasji Chrystusa. Żyje samotnie, monotonną dietę wzbogaca z troską hodowanymi truskawkami. Czasem tylko przyjmuje wizyty znajomych. Nic dziwnego zatem, że mieszkańcy i pielgrzymi zwą go pustelnikiem. Pan Józef ironizuje, że większość widzi w nim dziada. Lecz jednocześnie w oczach wielu ma coś ze świętego. Tytułują go ojcem, dają mu jałmużnę, proszą o modlitwę za bliskich i wstawiennictwo. Tymczasem zbliża się termin pielgrzymki papieża Jana Pawła II. Pustelnik z Kalwarii Zebrzydowskiej ma nadzieję, że uda mu się osobiście wręczyć Ojcu Świętemu własnoręcznie napisany list. Autorom dokumentu udało się dotrzeć do Józefa Żarnowieckiego i wkroczyć w niedostępny dla innych intymny świat bohatera opowieści. Oko kamery śledzi codzienność pustelnika, przybliżając stworzoną i wyznawaną przez niego regułę życia. Józef Żarnowiecki (zmarł w 2004 roku) jawi się postacią intrygującą i nietuzinkową.