Po beztroskim dzieciństwie Narcisa zostaje nowicjuszką i zaczyna uczyć dziewczęta w dawnym klasztorze, w którym dzieje się coś niepokojącego.

Gdy bezrobotny specjalista odkrywa, że wciąż ma klucze do mieszkania, które musiał sprzedać, popada w obsesję na punkcie odzyskania życia, które kiedyś było jego.

Podczas hiszpańskiej wojny domowej grupa zaciekłych wrogów musi połączyć siły, kiedy odkrywa hordę zombie powstałą w wyniku eksperymentu nazistów.

Madryt, 1991 rok. Nastolatka po zabawie z planszą ouija odkrywa, że wokół niej zaczynają się dziać dziwne rzeczy.

W stolicy Etiopii, Addis Abebie, na ulicach żyje ponad 270 000 dzieci, bez rodziców, poza prawem i w niemal całkowitym zapomnieniu przez społeczeństwo. Dziewięcioletni Daniel przybywa ze swej ubogiej wioski do stolicy kraju z nadzieją na lepsze życie. Poznaje tam Habtoma i Johannesa – dwunastoletnich chłopaków, którzy mieszkają w opuszczonym samochodzie przy drodze. Początkowo relacje między nimi nie układają się zbyt dobrze, ale po kilku sprzeczkach i konfliktach chłopcy wreszcie akceptują siebie nawzajem i postanawiają się zaprzyjaźnić. Wspólnie wiodą niełatwe życie, które zmusza ich do wkroczenia w dorosłość. Aby przeżyć, muszą kraść i walczyć z młodocianymi gangami ulicznymi. Gdy bezdomność, poczucie odpowiedzialności i ciągła walka o przetrwanie stają się nie do wytrzymania, postanawiają wrócić do domu, który wcześniej opuścili. Jadą na północ autobusem, łódką, autostopem lub na piechotę. W trakcie podróży poznają nastoletnią dziewczynę, która również wraca do rodziców z giganta. Gdy Habtom i Johannes zaczynają rywalizować o jej względy, dziewczyna postanawia kontynuować podróż samotnie. Wtedy okazuje się, że Daniel skrywa w sobie mroczną tajemnicę. Chłopcy postanawiają się rozdzielić. Daniel jedzie z Habtomem do jego matki, a Johannes do swojego ojca. Powrót do domu nie jest jednak dla chłopców tak miły i łatwy, jak się spodziewali, bo wszystko zmieniło się w nim nie do poznania.