Naga, nieskrępowana uroda Mathildy May jest tak obezwładniająca, że pozwala wybaczyć filmowi "LIFEFORCE" wszystko. Wielkie piersi i pupę, przy proporcjonalnie niedużej budowie ciała, ogląda się z prawdziwą przyjemnością.
Sfotografowano je z taką miłością, że wprost nie można oderwać wzroku.
Urzeka ta staranna cierpliwa kontemplacja tego przepięknego ciała. Być może jednego z najpiękniejszych w historii kina w ogóle.

A przecież ten film to bzdura.
Kompletna bzdura.
Kosmici>wampiry>zombie>magiczny miecz
Realizacja tandetna, fatalne efekty specjalne, cała masa beznadziejnych brytyjskich aktorów (co jest nie lada wyczynem), fatalne poczucie humoru (ręka zombie wpychająca się bohaterowi jadącemu przez oszalały Londyn, do auta przez... otwarte okno samochodu) - to wszystko dowodzi jednoznacznie dowodzi braku dobrego smaku reżysera Hoopera.

A jednak jest jedna rzecz, a właściwie osoba, która nie pozwala przejść obok tego filmu obojętnie.
To Mathilda May.
(Inkarnacja Daisy Ridley, a zwłaszcza Hayley Atwell)