W trakcie letniej wyprawy w Tatry Waldek odkrywa, że jego ojciec mieszka w okolicy i postanawia go odnaleźć. Wraz ze Staszkiem wyruszają na poszukiwania, podczas gdy Delfina musi dochować tajemnicy i ukryć prawdę o zniknięciu chłopców.

Rzekomy właściciel kamienicy rozpoczyna bezpardonową walkę, by pozbyć się lokatorów. Gdy jeden z nich tajemniczo znika, do akcji wkracza policja.

Tomek i Kasia, szukają relaksu, odcięcia od długich godzin w korporacji i spokojnego czasu dla siebie. To będą wakacje, jakich nie zapomni już nigdy żadne z nich.

Na przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku w Etiopii pod rządami cesarza Haile Selassie kwitnie nocne życie. Artyści zachłystują się zachodnią muzyką i tworzą zupełnie odrębny nurt muzyczny, ethio-jazz – drapieżne połączenie rocka, funku i jazzu z charakterystyczną etiopską harmonią i gardłowym śpiewem. To czas twórczej wolności i początek kariery najsłynniejszych wykonawców w historii etiopskiej muzyki, na czele z Mahmoudem Ahmeden, Mulatu Astatke czy Girmą Beyene. Złota era ethio-jazzu kończy się w 1974 roku wraz z obaleniem cesarza. Od zapomnienia ethio-jazz ocali jeden człowiek – francuski producent muzyczny Francis Falceto, któremu w latach 80. przez przypadek wpada w ręce płyta z nagraniami etiopskich muzyków. W 1997 roku, po kilkunastu latach niestrudzonej pracy, wydaje on pierwszy album z monumentalnej serii Ethiopiques, która z marszu zostaje uznana za jedno z największych muzycznych wydarzeń dekady. Muzyką fascynują się Elvis Costello, Patti Smith, Tom Waits, Robert Plant czy Jim Jarmusch. Ten ostatni umieszcza utwory etiopskich mistrzów na ścieżce dźwiękowej filmu "Broken Flowers". Historie swojego życia w filmie opowiadają Girma Beyene, Amha Eshete, Mahmoud Ahmed czy Melake Gebre. Reżyser Maciek Bochniak przybliża fenomen ethio-jazzu, zabierając widzów w niezwykłą podróż śladami jednego z najbardziej oryginalnych gatunków muzycznych XX wieku. Spotyka się z Francisem Falceto, który staje się jego przewodnikiem po skomplikowanej historii etiopskiej muzyki rozrywkowej. Wspólnie docierają do rozproszonych po całym świecie jazzmanów, którzy opowiadają o swingujących latach 70., szalonych imprezach przy dźwiękach wykonywanej na żywo muzyki i Etiopii, której już nie ma. Ethiopiques: muzyka duszy to prawie pięć lat skrupulatnej pracy na trzech różnych kontynentach.

Dokument przedstawia związek kibica Śląska Wrocław i fanki chorzowskiego Ruchu.

Jedna z ostatnich rosyjskich przygranicznych baz widziana przez oczy 19-letniego nowicjusza. Akcja filmu rozgrywa się na środku olbrzymiej mroźnej pustyni ponad tysiąc kilometrów od najbliższego drzewa. Grupa starych żołnierzy w towarzystwie młodego asystenta pozostawieni są sami sobie, imponującej naturze i przestarzałej politycznej idei, która trzyma ich na baczność podczas chronienia rosyjskiej granicy przed wyimaginowanym wrogiem. Młody Aleksiey musi zdobyć szacunek podstarzałych przełożonych uczestnicząc w absurdalnych rytuałach. Pomimo ilustrowania rzeczywistości Koniec Rosji nie krytykuje, lecz przedstawia ludzki obraz odizolowanych mężczyzn poszukujących azylu od chaosu życia cywilnego. Istnieją wewnątrz narzuconego własną ręką porządku, który utrzymują militarną dyscypliną - dyscyplina przerywana wódką i łzawymi pieśniami.