Mimmo Calopresti urodził się 4 stycznia 1955 roku w rodzinie robotniczej w Polistenie we Włoszech. Gdy miał 8 lat, rodzice z małym Mimmo przeniesli się do Turynu, gdzie ojciec Domenico dostał pracę w zakładach Fiata.
Aby się utrzymać, Mimmo pracował w fabryce, był listonoszem, ładowaczem oraz malarzem. Studiował na Uniwersytecie Turyńskim, ale go nie skończył.
Filmy zaczął reżyserować pod koniec lat 80-tych. Jest w tej dziedzinie samoukiem. Początkowo były to krótkometrażowe filmy dokumentalne. Uwagę krytyki zwrócił w 1995 roku pełometrażowym  filmem "La seconda volta", nagrodzonym przez Włoską Akademię Filmową i nominowanym w Cannes oraz nakręconym trzy lata później "La Parola amore esiste", w którym główne role zagrali Gérard Depardieu i Valeria Bruni Tedeschi, wystąpił także sam Calopresti.
Uznanie przyniosły mu zwłaszcza filmy dokumentalne, m.in. "Ja tylko chciałem żyć" o Włochach, którzy przeżyli Auschwitz i fabularyzowany dokument "La Fabbrica dei tedeschi" o ofiarach pożaru w zakładach ThyssenKrupp w Turynie.
W 2001 roku był członkiem jury Festiwalu Filmowego w Cannes, a w 2004 festiwalu w Wenecji.
Od 2003 do 2010 roku był prezesem Audiowizualnego Archiwum Ruchu Robotniczego i Demokracji (Fondazione Archivio Audiovisivo del Movimento Operaio e Democratico).
W latach 2006-2008 był dyrektorem artystycznym "Szkoły Dokumentu", stworzonej i finansowanej przez Istituto Luce e dalla Città della Scienza di Napoli prowadzącej zajęcia z 20 wyróżniającymi się młodymi dokumentalistami.