Tytułowa gra słowna znaczeniowo nawiązuje do tworzonego w Los Angeles ściennego malarstwa naiwnego. Obrazy te zazwyczaj powstawały na murach domów i w dość naturalny sposób układały się w pewne ciągi fabularne. Autorami prac byli sytuowani na marginesie społeczeństwa meksykańscy imigranci. Film Agnès Vardy składa się z dokumentalnych sekwencji ukazujących wspomniane murale oraz prezentujących postacie ich twórców.

Dagerotypy są nie tyle filmem o ulicy Daguerre, malowniczej uliczne 14. paryskiej dzielnicy, ale jest to film o małym kawałku tej ulicy pomiędzy numerem 70 a numerem 90. Jest to skromny, lokalny dokument o kilkorgu drobnych sprzedawców, spojrzenie na milczącą większość. Jest to album dzielnicy, stereodagerotypiczne portrety, archiwum dla archeo-socjologów z 2975 roku.