Nie jestem fanką, ale po obejrzeniu komentarzy, zwierzeń, blogów, fan fiction oraz nagrań wideo autorstwa tak zbudowanych boys-bandów, bądź autorów piosenek niezbyt wysokich lotów - stwierdzam, że mechanizm jest bardzo prosty.
Zacznijmy od najważniejszego stwierdzenia - dużo ich piosenek oraz występów polega na coverach, zresztą tragicznych, zwłaszcza "One Way or Another". Więc stwierdzenie o strasznie kiepskiej muzyce polecam raczej kierować w stronę melodyjności oraz możliwości i barwie głosu.
Tak naprawdę słuchana przez nas muzyka jest odwzorowaniem emocji, przeżyć, wspomnień, wieku i EQ (Emotional Itelligence). Ostatnie z nich to pod pewnym względem to jak jesteśmy rozwinięci "sami w sobie". Wiadomo, spotyka się ludzi mniej wrażliwych i bardziej. Muzyka jaką gra ów zespół jest głównie kierowana do nastolatek. Nie mówię, że wszystkie te dziewczyny są głupie oraz tępe, bo to po prostu nieprawda. Ogółem szał na ich muzyce można uzasadnić przez kilka punktów;
1. Słuchający oraz środowisko
Kiedy mówimy "1D" mamy zazwyczaj na myśli bandę rozhisteryzowanych dwunastolatek. Opinie takich osób nie są zbyt ważne, bo bardzo mały procent z nich kiedykolwiek usłyszało lub odsłuchało jakąkolwiek płytę Jacksona, Queen itp, nie badają historii muzyki, skupiając się głównie na hitach granych przez stacje radiowe, MTV oraz wszelkiego rodzaju przekaźniki muzyki "popularnej". Ale nie można zapomnieć, że młodzież tworzy jedną z najliczniejszych oraz najbardziej zwartych grup w Internecie. Nietrudno jest więc zarazić kolejne koleżanki postami, przesyłanymi filmikami, blogami.. Środowisko i fanki - opisują zespół jako "super", "ze świeżą muzyką", "uroczy", "niepowtarzalny" narzucając w bardzo dużej mierze zdanie innym ludziom.
2. Psychika
"Która nastolatka chciałaby słuchać ponurej Amy Winehouse, tej wiecznej ćpunki" - taki tekst niedawno usłyszałam i w cale mnie nie razi. One Direction - wizerunek wręcz idealny. Uśmiechnięte, przystojne (ekhem, kto gustuje, tutaj mamy ponowne narzucanie zdania), tańczące, romantyczne "chłopaczki", które nie boją się "wyznać miłości", "pokazać jacy są", "być grzeczni". Kolorowe teledyski, uśmiechnięte twarze, przesłodzony tekst - Tak, tak, to ma największy wpływ. Większość nastolatek bardzo platonicznie chce wierzyć w "ideał chłopaka" odrzucając, że rzeczywistość wygląda inaczej. Więc marzy, pisze różne wierszyki, opowiadania itp. Efekt dobrego wizerunku, nie muzyki.
3. To, co ludzie lubią.
Pod względem muzycznym 1D spisuje się dobrze jeśli chodzi o tworzenie hitów - proste, melodyjne, chwytliwe, mało refleksyjne, powtarzające się, schematyczne - takie właściwie są ich utwory. Osoby ze słuchem muzycznym, próbujące każdego gatunku automatycznie odrzucają taki styl, ale powiedzmy szczerze, ile do jasnej cholery jest ich wśród nastolatek przeglądających jedynie playlistę MTV, uważających się za prawdziwe znawczynie melodii oraz rytmiki?
Mam nadzieję, że to co napisałam trochę chociaż zaspokoi twoją wiedzę. Ps. Eh, ten hejt. Nie martw się, ludzie stosują to słowo nawet dla uzasadnionej opinii, często wartościowej.
W takim razie zachwycanie się tym zespołem nie jest hejtem :)