Po flamenco, tango oraz fados Carlos Saura kieruje oko swojej kamery na inny taniec – jotę, której korzenie znajdują się w Aragonii, rodzinnym regionie reżysera, położonym w północno-wschodniej Hiszpanii. Saura przedstawia różne rodzaje joty, muzyków, ale przede wszystkim – tancerzy. Na tle specjalnie zaaranżowanych scenografii ich dostojne, wirujące ciała kojarzą się z parami tańczącymi walca, a dźwięk kastanietów nadaje ich krokom nieporównywalną z niczym innym żywiołowość. „Jota” jest kolejnym czułym wyrazem fascynacji Carlosa Saury ludową kulturą muzyki i tańca.