Urszula Dudziak wyrusza do USA, by podbić muzyczne sceny.

Dokumentalna sylwetka Haliny Konopackiej, wybitnej sportsmenki, osoby obdarzonej wieloma talentami. W filmie ukazane zostały dwie równolegle toczące się historie. Pierwsza, historyczna, oparta na relacjach, artykułach prasowych, wspomnieniach, wywiadach. Dzięki niej śledzimy życiorys Haliny Konopackiej. Z kamerą poruszamy się po miejscach związanych z bohaterką, a dziennikarze, historycy, aktorzy opowiadają o kolejnych etapach jej życia. Ta część oparta jest w dużej mierze na wspomnieniach Konopackiej, relacjach prasowych z wydarzeń sportowych, kulturalnych, na artykułach i wierszach autorstwa Haliny Konopackiej. Druga, poprzez wykorzystanie fragmentów telewizyjnego filmu fabularnego "Konopacka. Walka o złoto", z Polą Błasik oraz Piotrem Głowackim w rolach głównych, jest innym wariantem biografii Haliny Konopackiej. Próby aktorskie, filmowanie pierwszych ujęć i scen, charakteryzacja oraz kostiumy z epoki stanowią integralną część obrazu, uzupełniają w oryginalny sposób historię bohaterki. Ważnym elementem są także materiały archiwalne: filmowe i fotograficzne, ale również dokumenty, artykuły prasowe, itp. z zasobów WFDiF, TVP, Polskiego Radia, NAC, Muzeum Sportu i Turystyki oraz z archiwów zagranicznych.

Film o powstaniu w getcie warszawskim składa się z trzech spójnych części. Pierwsza – przedstawia sytuację Żydów w przedwojennej stolicy oraz historię getta warszawskiego do momentu wybuchu powstania przy użyciu niepublikowanych wcześniej archiwalnych zdjęć i filmów z Muzeum Holokaustu w Waszyngtonie, Shoah Foundation i Filmoteki Narodowej. Jego reżyserką jest Kama Veymont, animację tworzy Łukasz Rusinek. Sercem filmu jest pokazanie przebiegu powstania w getcie warszawskim, z uwzględnieniem motywów i racji postępowania poszczególnych bohaterów. Chcemy opowiedzieć historię powstania w sposób, w jaki nigdy jeszcze tego nie robił - metodą animacji poklatkowej. Dzięki niej, będziemy mogli pokazać powstanie z całym ładunkiem emocjonalnym i potencjałem dramatycznym. Projektujący animację Łukasz Rusinek poszedł tropem zaproponowanym w słynnych produkcjach: "Walcu z Baszirem" i "Persepolis". Ostatnia część to materiał pokazujący upamiętnienie polskich Żydów w przestrzeni współczesnego miasta, na wystawie w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN oraz obecny wygląd miejsc związanych z gettem warszawskim. Zdjęcia to tej części zostały zrobione przy pomocy kamery umieszczonej na dronie.

Film dokumentalny o plakatach powstających w PRL-u. Plakat filmowy, tworzony przez wybitnych artystów, został podniesiony do rangi sztuki. Polska szkoła plakatu zdobyła uznanie na całym świecie i zagościła w galeriach oraz muzeach. W filmie występują m.in. Wojciech Fangor, Franciszek Starowieyski oraz Waldemar Świerzy.

Film o światowej sławy dyrygencie Arturze Rodzinskim (1892-1958) jest opowieścią o człowieku i artyście, o pasji do muzyki, sukcesach i rozczarowaniach, namiętności do kobiet, dążeniu do doskonałości i gonitwy za pełnią życia. W czterech częściach filmu, nazwanych aktami, przedstawiono drogę artystyczną Rodzińskiego. Cztery zasadnicze części przedziela INTERMEZZO, w którym pojawiają się prywatne wątki z życia Rodzińskiego.

Ponad dwadzieścia lat temu odbyły się obrady Okrągłego Stołu. Tamte historyczne wydarzenia spowodowały upadek komunizmu w Polsce i związane z tym zmiany polityczne, gospodarcze i społeczne. Podpisanie tego swoistego politycznego kontraktu do dziś wzbudza emocje. Dokument jest zebraniem materiałów archiwalnych, ukazujących spotkania w willi MSW przy ulicy Zawrat w ramach przygotowań do obrad Okrągłego Stołu oraz rozmowy, które przeprowadzono w Magdalence od lutego do kwietnia 1989 roku . Na temat historycznych wydarzeń opowiadają ich uczestnicy: z ówczesnej strony rządowej Czesław Kiszczak, a ze strony opozycyjnej - Lech Wałęsa, Tadeusz Mazowiecki oraz Zbigniew Bujak. Z kolei historycy i socjologowie, między innymi  próbują podsumować tamte wydarzenia.

Dokument "Czas przeszły, niezapomniany" pokazuje losy czworga ludzi: nauczyciela, pedagoga, inżyniera i artysty. Mieszkają w różnych miastach, mają odmienne pasje, ale coś ich łączy – związek z Polską i jej kulturą. Wszyscy oni – obywatele Izraela – wyjechali z Polski pięćdziesiąt lat temu. Decyzja rodziców o emigracji miała ogromny wpływ na ich przyszłość. Teraz propagują kulturę polską w Izraelu – uczą polskiego, przygotowują nauczycieli i uczniów do wycieczek do Polski, wydają polską literaturę.

Naprawdę nazywał się Zdzisław i urodził się w dość niezwykłych okolicznościach w Berlinie w czasie I wojny światowej. Jego matka była siostrą pradziadka autora tego filmu. Krzysztof Korwin Piotrowski nagrał z bohaterem filmu kilka godzin jego sentymentalnych wspomnień dotyczących lat międzywojennych i powrotu do Warszawy. Te nagrania, powstałe jesienią 2004 roku, dotąd nie były w żaden sposób wykorzystane, a stały się podstawą do stworzenia filmu, którego tytuł wymyślił tuż przez śmiercią sam Jan Nowak-Jeziorański. Wiele razy podkreślał, że właśnie Warszawa była dla niego najważniejszym i najukochańszym miejscem na ziemi. O wielkim Polaku mówią jego przyjaciele i krewni. Barwnie opowiadają o jego zwyczajach i cechach charakteru: Zofia i Władysław Bartoszewscy, Jacek Taylor, Hanna i Jacek Fedorowiczowie, Ryszard Matuszewski, Stanisław Witkowski, a także Małgorzata Broll i Barbara Penderecka-Piotrowska.

Dokument przybliża postać zmarłego w 1997 r. Stanisława Swianiewicza, profesora ekonomii Uniwersytetu Wileńskiego, ostatniego świadka wydarzeń, które poprzedziły katyńską masakrę.

Rodzina i przyjaciele wspominają trzech harcerzy, członków Szarych Szeregów, którzy polegli w walce z niemieckim okupantem.