Odwiedzając w 1991 roku wolną już Polskę, Jan Paweł II starał się wzbudzić u rodaków poczucie, że sama wolność to nie wszystko, że prawdziwa wolność będzie rzeczywistą jeśli będzie oparta na prawdzie i wartościach chrześcijańskich. Wielu teologów i publicystów wskazuje, że oparte o Dekalog nauczanie Papieża podczas poszczególnych stacji pielgrzymkowych, wyznaczyło moralną i społeczną drogę narodu na kolejne lata. W trakcie pielgrzymkowych spotkań nie brakowało wyjątkowych chwil: wśród nich spotkań z żołnierzami, spotkań ekumenicznych z przedstawicielami wspólnot ewangelickich i prawosławnych, wzruszających spotkań z więźniami w Płocku. Podczas pielgrzymki do Ojczyzny Jan Paweł II obejrzał przedstawienie Halka w Teatrze Narodowym. Pielgrzymka w 1991 roku to także chwile sentymentalne jak podróż do rodzinnych Wadowic.

Ubrani we fraki muzycy Jazz Bandu zaczynają grać. Ich koncert stanowi muzyczny podkład i litemotiv filmu. Eksperci przeprowadzają nas przez etapy rozwoju polskiego kina przedwojennego, koncentrując się na wybitnych osobowościach, gwiazdach aktorskich i reżyserskich. Dowiadujemy się jak postrzegane były ówczesne gwiazdy, jaki był ich status społeczny, jak wyglądało ich życie prywatne. Spośród aktorów tamtych czasów dwie postaci zrobiły karierę międzynarodową – Pola Negri, która grała m.in. w Hollywood oraz śpiewak Jan Kiepura. Opowiadamy o meandrach ich losów zawodowych i prywatnych. Życiorysy naszych bohaterów miały jeden wspólny mianownik: ich świetnie zapowiadające się kariery przerwała wojna. Kto z nich odznaczył się bohaterstwem? Komu udało się przeżyć i dalej występować w filmach? Z pomocą ekspertów próbujemy dokonać całościowej oceny przedwojennej kinematografii, rozważając popularną opinię, że przed wojną mieliśmy znakomitych aktorów ale filmy nie dorastały do ich poziomu. Próbujemy zweryfikować to stwierdzenie, szukając w tamtych filmach ponadczasowych wartości.

Pierwszy Jazz Camping Kalatówki z 1959 roku wspominają jego pierwsi uczestnicy, m.in.: Jan Borkowski, Krystyna Ciernia-Morgenstern, Andrzej Dąbrowski, Katarzyna Gärtner, Grażyna Hase, Wojciech Plewiński, Rosław Szaybo, Andrzej Idon Wojciechowski. W dokumencie wykorzystano unikatowe materiały archiwalne – filmowe, ikonograficzne, nagrania muzyczne. Film przypomina początki jazzu katakumbowego w pierwszej połowie lat lat pięćdziesiątych. Dokument przedstawia także dwa legendarne zespoły muzyczne: Hot Club Melomani i Sekstet Komedy. Przywołuje również atmosferę artystyczną epoki odwilży po 1956 roku, kiedy to rozkwitły kluby i teatrzyki studenckie i nastąpiła fascynacja jazzem.

Kameralny film z wielką historią w tle. Wspomnienie o prof. Jadwidze Makowieckiej. Bohaterka jest typową przedstawicielką polskiej inteligencji. Podczas II wojny światowej działała w konspiracji oraz była organizatorem akcji obronnych w trakcie Powstania Warszawskiego. Po wojnie oddaje się pracy społecznej.

Film ukazuje nieznane aspekty powstania w warszawskim getcie. Przede wszystkim: udział w walkach Żydów ortodoksyjnych oraz polskich organizacji konspiracyjnych. Nad placem Muranowskim powiewają dwie flagi: polska i żydowska. Na fladze żydowskiej błękit, który jest kolorem Tronu Chwały, symbolizuje właśnie ortodoksów. Ci na rozkaz rabina Menachema Ziemby przystąpili do walki dla uświęcenia Imienia Bożego. Biel, symbolizująca sprzeciw wobec asymilacji, odnosi się do Żydowskiego Związku Wojskowego. Tworzą go m.in. rewizjoniści z Betaru, a także rewizjoniści maksymaliści z Palestyny, którzy dążą do wyzwolenia żydowskiej ojczyzny spod panowania Brytyjczyków. W najgłębszej konspiracji powstają komórki Irgun Cwai Leumi (hebr. , Narodowa Organizacja Wojskowa), a żydowskich terrorystów szkoli przede wszystkim polskie wojsko. To oni stworzą zalążek Żydowskiego Związku Wojskowego. Obok flagi żydowskiej flaga polska. Biel na fladze to czystość serca, czerwień to krew przelana za ojczyznę. Z ŻZW współpracują polskie organizacje konspiracyjne: Zbrojne Wyzwolenie, Organizacja Wojskowa Korpus Bezpieczeństwa, strażacka Skała. W filmie po raz pierwszy wypowiadają się świadkowie należący do tych organizacji. "Tora i miecz" pokazuje także propagandowe wykorzystanie powstania w warszawskim getcie, które już od 1945 r. służyło do przykrycia powstania warszawskiego. Po kilkudziesięciu latach manipulacji trudno stworzyć wiarygodną wizję wydarzeń. Dlatego wizerunek Pawła Frenkla, legendarnego dowódcy ŻZW, odtwarza się z portretu pamięciowego. Mimo tworzenia w ostatnich latach mitu Warszawy dwóch powstań (żydowska i polska flaga nad placem Muranowskim) relacje o pierwszorzędnej wadze, zarówno polskie, jak i żydowskie, do dziś nie są brane pod uwagę w badaniach historycznych. Te właśnie świadectwa (dziennik rabina Hilela Seidmana i relacja Tadeusza Bednarczyka z komendy głównej OW - KB) zostały zacytowane w syntetycznej wizji historii warszawskiego getta - z uwzględnieniem wielu faktów, o których historia do tej pory milczała.

Dokument przedstawia związek kibica Śląska Wrocław i fanki chorzowskiego Ruchu.

Jaki jest obraz Polski po mistrzostwach Europy w piłce nożnej EURO 2012? Film opowiada o przygotowaniach, przebiegu i kosztach imprezy. Warto poznać sytuację z innego punktu widzenia, aby mieć własne zdanie.

Katastrofa smoleńska widziana oczami zagranicznych korespondentów.

Dokument przedstawia podstawowe założenia eugeniki oraz jej początki w Stanach Zjednoczonych, hitlerowskich Niemczech i międzywojennej Polsce.

Film opowiada historię powstania związku imienia Józefa Trumpeldora – w skrócie Betar. W dokumencie zostały omówione założenia ideowe i cele działania. Betar był organizacją bardzo oryginalna, a przy tym znaczącą, choć dziś nie funkcjonuje ani w literaturze przedmiotu, ani w świadomości historycznej społeczeństwa. Związek Betar lub Bejtar jest niemal całkowicie nieznaną organizacją młodzieży żydowskiej działającą w Polsce, i na całym świecie, od połowy lat 20 - tych do wybuchu wojny. Wielu członków polskiego Betaru odegrało ważną rolę w dziejach odbudowy państwa żydowskiego w Palestynie oraz jego późniejszych losach. O tym jak funkcjonował Betar, jak ważną rolę odegrał w życiu młodych Żydów opowiadają uczestnicy ruchu.

Dokument przedstawia sylwetkę Wojciecha Jaruzelskiego, od czasów II wojny światowej i jego zesłania na Syberię do wyboru przez Zgromadzenie Narodowe na funkcję prezydenta PRL.

Przez kilkadziesiąt lat Romuald Spasowski wiernie służył reżimowi. Statek o nazwie komunizm opuścił jednak nie wtedy, gdy ten tonął, lecz mimo raf i fal wróżono mu jeszcze długi rejs. Przyjęcie chrztu, usunięcie się w cień, walka z własnym sumieniem, czyli to wszystko, czego doświadczył po ucieczce w 1981 roku, mogą sugerować, że Romuald Spasowski to być może jedyny prawdziwie nawrócony komunista.