Rok 1989. Reżyserka dokumentu, Tereza Nvotová ma roczek, kiedy w jej kraju wybucha Aksamitna Rewolucja, której celem jest obalenie systemu komunistycznego. W wyniku zmian społeczno-politycznych ministrem spraw wewnętrznych i środowiska w nowym, demokratycznym rządzie Słowacji zostaje nikomu nieznany prawnik z małego miasteczka – Vladimir Mečiar. Polityk w szybkim tempie zaczyna piąć się po szczeblach kariery i w końcu otrzymuje stanowisko premiera. Jako szef rządu przez wiele lat rządzi twardą ręką. Wielokrotnie oskarżany jest przez opozycję i przedstawicieli Europy Zachodniej o autokratyzm. Za jego czasów plagą w kraju jest korupcja, zarzuca mu się też wykorzystywanie służb specjalnych do zwalczania przeciwników politycznych i naruszanie wolności prasy.
Na początku lat osiemdziesiątych na słynnej praskiej uczelni FAMU zaczęli ze sobą współpracować słowaccy fotografowie. Jano Pavlík, Rudo Prekop, Vasil Stanko, Tono Stano i inni twórcy wpuścili wówczas trochę świeżego powietrza do życia artystycznego Czechosłowacji. Zasłynęli zdjęciami świadomie inscenizowanymi, abstrakcyjnymi wizualnymi pomysłami, zabawą nagością i ironicznym komentowaniem rzeczywistości. Estetyką, która nie mogła przypaść do gustu cenzorom. Po upadku komunizmu, na fali zainteresowania Europą Wschodnią, na prace Słowaków zwrócił uwagę Zachód, a krytycy ich studencką działalność określili mianem słowackiej nowej fali. Reżyser Martin Štrba, który był członkiem tego ruchu, w swoim dokumencie wraca z kamerą do dawnych przyjaciół. W licznych wspomnieniach i anegdotach odnajduje klucz do wspólnego pokoleniowego doświadczenia i artystycznej atmosfery tamtych lat.
Współczesna Praga. Dwaj przemytnicy po robocie znajdują w samochodzie dwumiesięcznego hinduskiego chłopca. Sprzedają go bezdzietnej kobiecie, która marzy o dziecku. Jej mąż - František - jest jednak rasistą. 40-letnia Hana pracuje w centrum dla uchodźców. Jej, o wiele starszy, partner Otakar, przeżywa załamanie podczas wykładów na uniwersytecie. Ich 18-letnia córka przypadkiem dowiaduje się, że Otakar nie rozwiódł się ze swoją pierwszą żoną, z którą ma syna... Przeplatające się tragikomiczne historie o traceniu i odnajdywaniu miłości, przyjaźni, rodziny, rodziców, dzieci. Opowieści o altruizmie i ksenofobii, o naszym lęku przed nieznanym i poczuciu zagrożenia przed tym, by nie obudzić drzemiących w nas demonów. Obraz współczesnych nastrojów egzystencjalnych w Europie Środkowej. Miejscu, które przez lata skryte było za Żelazną Kurtyną. Teraz, gdy kurtyna została roztrzaskana okazało się, że wszyscy mieszkamy w globalnej wiosce. To także ciepła opowieść o zwykłych ludziach, którzy po długim czasie milczenia, separacji i kłamstw, szukają i znajdują odwagę by odnaleźć drogę do drugiego człowieka, do przebaczenia i pojednania.