Poetycki styl pisania, bardzo lekkie pióro, powieści i opowiadania dające do myślenia, pełne ciepła czasami nawet i groza w nich zawita.
Za najlepszą uważam "Kroniki marsjańskie", tj. zbiór krótkich opowiadań o tytułowym Marsie, ale powiązanych ze sobą. Traktować raczej powinno się je jako całość, acz oddzielnie także można czytać. Kilka z nich to czyste arcydzieła.
Bardzo dobre były "Człowiek ilustrowany" oraz "K jak Kosmos" - science fiction zmieszane czasami z horrorem.
Horror także występuje w wydanym niedawno w Polsce zbiorze z Biblioteki Grozy "Październikowa kraina", gdzie znajdują się takie perełki jak "Mały morderca" czy "Szkielet".

Niemniej warte uwagi są powieści, a za najsłynniejszą uchodzi zapewne "Fahrenheit 451" - wspaniała antyutopia o społeczeństwie, gdzie pali się książki, a posiadanie ich jest karane.
Inną wartą przeczytania jest "Jakiś potwór tu nadchodzi" (przyznam tytuł jest choć oryginalny, kojarzy się z b-klasowym horrorem, ale to tylko pozory). Bardzo ładna rzecz o przyjaźni dwóch chłopców, gdzie wkrada się w ich świat najprawdziwszy koszmar.
"Słoneczne wino" to także piękna powieść o przyjaźni, pełna ciepła, marzeń.

W ogóle Bradbury potrafi z najprostszego tematu stworzyć bajkowy obraz. Naprawdę warto zaopatrzyć się w jego książki, bo to pisarz niesamowity, potrafiący dotrzeć do każdego. Podobnie lekkie pióro miał Kurt Vonnegut, ale tamten pisał o trochę innych rzeczach, niemniej w równie interesujący sposób.