Po utracie pracy na uczelni Jan Sienkiewicz znajduje posadę jako polonista w liceum. Tam pod jego skrzydła trafia najgorsza klasa w szkole.

Początkująca pilotka wycieczek usiłuje pomóc dostać się do Niemiec uchodźcy w autobusie z grupą niewidomych.

Podczas powodzi stulecia w lesie na powierzchnię wypływa kolejne ciało, a wraz z nim korupcja, przekręty z lat 90. i długo skrywane tajemnice z czasów II wojny światowej.

Mała świętokrzyska wioska. Zionący alkoholem ojciec wpaja kilkuletniemu Zbyszkowi wiarę w książęce korzenie ich rodziny. Rozbudzone aspiracje sprawiają, że kilkanaście lat później ciasna prowincjonalna atmosfera staje się dla Zbyszka nie do zniesienia. Chłopak marzy o tym, żeby wyrwać się do „wielkiego świata”. Uświadamia sobie, że jego wehikułem może stać się piłka nożna. Jest najlepszym zawodnikiem lokalnej jedenastki. Niestety, w dniu kiedy selekcjonerzy zapraszają go do udziału w treningu pierwszoligowego zespołu, chłopak nabawia się poważnej kontuzji kolana, która przekreśla jego piłkarskie plany. Zbyszek jednak się nie poddaje. Postanawia wyrwać się z rodzinnej wioski „na indeks”. Zostaje studentem prawa. Ze względu na luźny stosunek do nauki jego relacja z uczelnią jest jednym wielkim pasmem sesji poprawkowych. Po zawaleniu egzaminu ostatniej szansy Zbyszek wraca do rodzinnej wsi – wmawia wszystkim, że to tylko wakacyjna przerwa. Ojciec nie żyje od wielu lat, a matka samodzielnie prowadzi gospodarstwo. Przy życiu trzyma ją tylko świadomość, że synowi udało się osiągnąć sukces. Zbyszek początkowo czuje się wyalienowany, ale osobiste niepowodzenia sprawiają, że dzień po dniu zbliża się do mieszkańców swojej rodzinnej miejscowości. Jak długo Zbyszkowi uda się ciągnąć tę mistyfikację i jakie będą jej konsekwencje?

Perypetie młodej dziewczyny weterynarz, która pracuje w lecznicy dla zwierząt we wsi Majaki.

Jest rok 1937. Eugenia Ginzburg, ideowa komunistka, wykłada literaturę rosyjską na uniwersytecie w Kazaniu. Jej mąż jest członkiem lokalnego komitetu WKP(b). Rodzina wiedzie dostatnie życie, jakie partia zapewnia ważnym aparatczykom. Eugenia jest osobą niezwykle prawą, która potrafi zachować nutę indywidualizmu i pozostać wierna wyznawanym wartościom. A świat wokół szaleje. W atmosferze strachu i paranoicznych podejrzeń żony denuncjują mężów, mężowie - żony. Eugenia długo zdaje się nie zauważać coraz bardziej zaciskającej się na jej życiu pętli. Od roku 1934 w Rosji trwa wielka czystka. Zabójstwo Kirowa daje Stalinowi pretekst do likwidacji wszystkich przeciwników – również tych wyimaginowanych. Mnożą się aresztowania. Jedną z ofiar jest przyjaciel Eugenii: Elwow, tak jak ona - profesor literatury. Kiedy Eugenia odmawia publicznego odcięcia się od przyjaciela – przechodzi na złą stronę. Eugenia postanawia pojechać do Moskwy i wszystko wytłumaczyć tym na górze. Wie, że jest niewinna i jest pewna, że potrafi zapanować nad sytuacją. W pociągu poznaje ludzi, którzy podobnie jak ona, jadą do Moskwy żeby się wytłumaczyć. Jednym z pasażerów jest znajomy, który kiedyś kochał się w Żeni. Radzi ucieczkę. Mówi, że to jedyny ratunek, a wizyta w Moskwie skończy się źle. Eugenia odmawia, pewna swoich racji i pełna wiary w sprawiedliwość.

Życie Karola Wojtyły, który zostaje wybrany papieżem.