Robert Schumann (urodzony 8.06.1810 w Zwickau (Saksonia) - zmarł 29.07.1856 w Endenich), niemiecki kompozytor i pianista okresu romantyzmu. Był synem księgarza - wydawcy. Od młodzieńczych lat życia obracał się wokół zainteresowań poetycko - literackich. Początkowo, nie zdawał sobie sprawy z muzycznego powołania. Wprawdzie w wieku 8 lat zaczął naukę u J. G. Kuntzscha (organisty), grał na fortepianie, lecz w 1828 roku wstąpił na wydział prawa uniwersytetu w Lipsku. Jednak spotkanie z F. Wieckim zdecydowało o zmianie planów na dalsze życie. Doskonalił u niego swoje umiejętności gry na fortepianie (córka Wieckiego, Klara Wieck została później żoną Schumanna). W 1831 roku zaczął systematyczną naukę kompozycji u H. Dorna. Schumann oprócz działalności kompozytorskiej, zajmował się krytyką i publicystyką muzyczną. Bardzo interesowały o nowe talenty muzyczne. Jako pierwszy nazwał Chopina geniuszem ("Czapki z głów..."), odnalazł zapomniane utwory Schuberta. W 1854 roku nadeszło załamanie i kryzys kompozytora. Usiłował popełnić samobójstwo skacząc do Renu. Dwa ostatnie lata życia spędza w odosobnieniu - w Endenich pod Bonn.