Zaczynał jako aktor-amator. Później uczył się zawodu aktorskiego, był przez jakiś czas uczniem Pudowkina. Ukończył moskiewski WGIK. Zadebiutował w "Młodej Gwardii" Gierasimowa. Grał w wielu filmach o tematyce współczesnej (m.in. w "Opowieści o prawdziwym człowieku" i "Sierioży") i historycznych oraz role tytułowe (w "Tarasie Szewczenko" i "Ivanie Franko"). Cieszył się popularnością w Rosji i innych krajach. Był bardzo dobrym, wszechstronnym aktorem. Potrafił nawet z nie najlepszych ról wykrzesać cechy prawdy. Bondarczuk grał w filmach nie tylko rosyjskich, wystąpił w "Nocy nad Rzymem" Rosselliniego. W 1959 roku powstał "Los człowieka", pierwszy film Bondarczuka jako reżysera. Były to lata odradzania się kinematografii radzieckiej. Następne dzieło reżysera to "Wojna i pokój", dziewięciogodzinny film (Oscar dla najlepszego filmu obcojęzycznego w 1968 roku). Adaptacja powieści Lwa Tołstoja, w wydaniu Bondarczuka jest próbą dotychczas najambitniejszą. Reżyser nie bał się mieszania gatunków i tonacji stylistycznych. Nie dbał o harmonijną kompozycję całości. "Wojna i pokój" składa się z ciągu bardzo rozmaitych fragmentów. Film ten odniósł duży sukces w świecie. Zakupiły go 82 kraje. Zachęcony tym reżyser zdecydował się znów na temat historyczny blisko związany z tematem "Wojny i pokoju" - na realizację międzynarodowego filmu "Waterloo", historii najtragiczniejszej, ostatniej bitwy Napoleona. Bondarczuk starannie z dokumentalną niekiedy precyzją, odmalował samą bitwę, która zakończyła epokę Napoleona. Przypadek - a może właśnie nie przypadek - chciał, że i ten film pozostaje w kręgu wielkiej literatury. Inne filmy zrealizowane przez Bondarczuka to m.in. "Step" i "Borys Godunow".