Młody chłopak wyjeżdża do Niemiec w poszukiwaniu pracy.

Mężczyzna schwytany na kradzieży jabłek przyczynia się do zmiany relacji ojca z synami.

Leśny człowiek, Kondrat, opowiada chłopcom o wilczycy z młodym miotem. Zakradają się oni do legowiska. Wilczyca rusza w pogoń za swoimi szczeniętami. Bierniuka wpada do bagna. Ratuje go Kondrat. Karci go za zabranie wszystkich wilcząt. Bierniuka nazywa swego wilczka Dzikun. Kłusownik Mohiła zabiera mu go, a wilczycę pragnącą odebrać swe szczenię zabija. Dzikunowi udaje się jednak uciec. Po pewnym czasie zjada zatrute mięso porozrzucane przez Mohiłę. Bierniuce i Kondratowi udaje się uratować Dzikuna. Mohiła wraz ze swym kompanem robią zasadzkę na wilki, lecz te atakują. Pod kompanem łamie się cienki lód na sadzawce, na Mohiłę rzuca się młody wilczur. Bierniuka rozpoznaje w nim Dzikuna.

Józef Trofida opuszcza więzienie. Wspólnie z przyjacielem Władkiem Piaseckim wraca do przemytniczego fachu.

Przedwojenny Chorzów. Grupka chłopców spędza wolny czas na grze w piłkę. 

Borykające się z problemami finansowymi małżeństwo postanawia zaimponować przybywającym w odwiedziny krewnym.

Absolwent Akademii Medycznej udaje się do rodzinnej wsi, którą przed laty opuścił.

Guwernantka zakochuje się w młodym ordynacie. Przeszkodą dla związku są uprzedzenia i plany jego rodziny.

Młody chłopak ze wsi rozpoczyna pracę jako pomywacz w restauracji. Szybko awansuje i przechodzi kolejne szczeble kariery.

Podczas wakacji, nastoletni Jurek zmaga się z problemami rodzinnymi oraz pierwszym zaangażowaniem uczuciowym.

Trzej chłopcy konstruują wehikuł czasu, którym przenoszą się do 1406 roku.

Ramzes, następca tronu Egiptu, zmaga się z nieprzychylnymi mu, lecz mającymi wielkie wpływy, kapłanami.

Po zakończeniu II wojny światowej Bożek osiedla się na Ziemiach Odzyskanych. Mężczyzna próbuje rozpocząć nowe życie, jednak przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć.