Jesień 2007 roku, granica słowacko-ukraińska. Po obu jej stronach mieszkańcy utrzymują się głównie z przemytu, nie tylko rozmaitych dóbr, ale i ludzi. Niebawem Słowacja ma jednak stać się częścią strefy Schengen, co wiąże się z koniecznością uszczelnienia granicy. Przełomowy moment budzi nerwowość wśród mieszkańców okolic, ale jednocześnie to także szansa na ostatnią wielką kontrabandę. Wśród próbujących zarobić w ten sposób parę groszy jest Adam, osiłek dbający o los swojej licznej rodziny: żony, matki i trzech córek. Najstarsza z nich właśnie zachodzi w ciążę, a Adam wciąga do grupy przemytników jej świeżo poślubionego męża. Razem z innymi mężczyznami z sąsiedztwa szykują się do spektakularnej akcji, która wymyka się spod kontroli.

Podczas II wojny światowej Lidice zostają zrównane z ziemią a część ludności zamordowana.

Jirka, Roman i Ivan to przyjaciele ze szkolnej ławki. Dziś mają po 35 lat i choć ich drogi życiowe są odmienne, szkolna przyjaźń pozostała taka sama. Wszyscy trzej są żonaci i każdy z nich robi karierę zawodową w zupełnie innej dziedzinie. Jirka jest właścicielem galerii, Roman – lekarzem, a Ivan dyplomatą. Niby wszyscy żyją podobnie, ale Ivanowi zawsze powodzi się jakby odrobinę lepiej. Ma lepszą posadę, szczęśliwsze małżeństwo, więcej potomstwa. Jirka i Roman wciąż zadają sobie pytanie: jaka jest recepta Ivana na szczęście? Koniec końców, okazuje się ona bardzo prosta: dobrze jest znać prawdę i głośno o niej śpiewać, ale lepiej znać prawdę i śpiewać o śliwkach... Film tworzą trzy przeplatające się małżeńskie etiudy. Kiedy jedna się rozwija, zaczyna się kolejna, która nawiązuje do pytań pojawiających się w poprzedniej lub zmienia je. Tak jak torty niedźwiadki pieczone przez Annę, które składają się z wielu warstw kremu i ciasta, film Niedźwiadek to wielowarstwowa historia o trzech mężczyznach i pięciu kobietach wplątanych w absurdalne sytuacje. Historia opowiedziana w Niedźwiadku to mozaika ułożona z rozmaitych życiowych doświadczeń twórców, którzy inspirowali się własnym życiem i losem swoich przyjaciół. "Zastanawialiśmy się, dlaczego wtedy nie byliśmy w stanie przewidzieć pewnych rzeczy, skoro byliśmy tak blisko nich", mówi reżyser Jan Hřebejk. "I oczywiście zastanawialiśmy się sami nad sobą, nad swoimi wątpliwościami. Niedźwiadek to bardzo osobista historia, która może wydać się zabawna dla tych, których opowieść nie dotknie emocjonalnie, ale ci, którzy będą nią dotknięci, od razu utożsamią się z naszymi bohaterami".

Psychologiczny dramat ze środowiska grupy terapeutycznej, gdzie jedenaścioro ludzi spróbuje zerwać ze swoją przeszłością. Motto ich starań dałoby się jednak sprowadzić do nieziszczalnego pragnienia ? obym znalazł siłę zmienić to, co zmienić mogę i pogodzić się z tym, czego zmienić nie mogę; i niech potrafię te dwie rzeczy od siebie oddzielić. Większość ludzi tutaj by chętnie zapomniała o swojej przeszłości. Mają około trzydziestki, a w ich życiorysach znaleźć można wszystkie grzechy świata. Kłamali, kradli, oszukiwali, myśleli tylko o sobie, a jeden z nich nawet zabił. Na razie nikt nie wie, kto, ale prawda wyjdzie na jaw. O ile jest prawdą to, co ludzie nazywają wspomnieniami? To nie jest opowieść o kryminalistach. Każdy z nich jest tu dobrowolnie i może odejść, gdy zechce. Z własnej woli spędzą tu rok życia. Skazani na siebie nawzajem, szukają swojego lepszego ja. Punktem wyjścia dla lepszej przyszłości jest właściwa ocena własnej przeszłości. Tylko czy może człowiek w ogóle nie kłamać i przeżyć między innymi ludźmi? [opis dystrybutora]