Podczas "zabawy" w układanie monet na torach kolejowych zdarza się wypadek. W jego konsekwencji Zając nabawia się zaburzeń lękowych objawiających się dygotami i atakami paniki na widok pociągu. Wilk, zaniepokojony tym, co dzieje się z jego przyjacielem Zającem, postanawia wezwać na pomoc psychiatrę. Gdy bolesne zastrzyki dozowane przez lekarza nie przynoszą rezultatu, Wilk postanawia sięgnąć po niekonwencjonalne środki zaradcze. Zabiera swojego przyjaciela w podróż starym motorem - a to do Kaplicy Najświętszej Marii Uzdrowicielki, a to do znachorki pracującej na stacji benzynowej, a to na czerpanie energii życia z rytuałów Ashram. Film opowiada historię prawdziwej, wielkiej przyjaźni.

W filmie mieszają się trzy rzeczywistości z ekranu telewizyjnego, z ekranu stołu montażowego i pomieszczenia, w którym się znajdują. "Tytuł sugerowałby - napisał Marcin Giżycki - że autorowi chodziło o coś więcej niż o grę iluzji: o pokazanie, że rzeczywistość mediów tylko pozornie jest odbiciem realności, faktycznie dokonują one zawsze jakiejś manipulacji naszą świadomością."