Jean-Jacques Beineix 

Francuski reżyser, scenarzysta i producent filmowy.
W połowie lat 80. obok Luc Bessona i Leos Caraxa zaliczany przez krytyków do "szkoły neobaroku". Cechą wspólną tych twórców był pewien fetyszyzm stylu, posługiwanie się obrazem nawiązującym do reklamy i subkultur młodzieżowych oraz natrętne wykorzystywanie powierzchownych efektów. Ich filmy świadomie były pozbawione głębi, nastawione na aluzyjnosć i grę rozmaitymi kontekstami.
Beineix zasłynął spektakularnym debiutem w roku 1981. "Diva" - intrygująca historia młodego listonosza-melomana zafascynowanego słynną śpiewaczką - była mieszanką film noir, opery i wyrafinowanych zabiegów formalnych. Film otrzymał cztery Cezary (w tym nagrodę dla najlepszego filmu roku).
Beineix do kina trafił jednak wcześniej. Zrezygnował ze studiów medycznych by rozpocząć pracę jako asystent producenta u boku Claude'a Berri. W latach 1969-78 asystuje takim reżyserom jak Jean Becker, Jean-Louis Trintignant, Jerry Lewis i Claude Zidi. W 1977 roku realizuje film krótkometrażowy "Le chien de Monsieur Michel" (Pies pana Michela), który spotkał się z bardzo dobrym przyjęciem krytyki i był nagrodzony na wielu przeglądach.
Po sukcesie wspomnianej "Divy", przy realizacji drugiego film pełnometrażowego, dysponuje już budżetem 21 milionów franków, a na planie pojawiają się gwiazdy - Gerard Depardieu i Nasstasja Kinski. Utrzymany w tonacji lodowatego romantyzmu dramat "Księżyc w rynsztoku" (Lune dans le caniveau, La) nie powtórzył jednak sukcesu debiutu. O Beineix znów było głośno dopiero trzy lata później za sprawą filmu Betty Blue (37°2 le matin). Ta historia miłości szalonej , opowiada o parze oudsiderów, dla których wzajemna namiętność staje się, najpierw szansą na wyrwanie z beznadziejności dnia codziennego, a potem doprowadza do samodestrukcji. Obraz wylansował we Francji Beatrice Dalle jako nowy symbol seksu i okazał się wielkim sukcesem komercyjnym (także za oceanem). Otrzymał nominację do Oscara w kategorii - film nieanglojęzyczny, a z Hollywood napłynęły dla reżysera kuszące propozycje. Do planowanego remake'u "Błękitnego Anioła" z Madonną w roli głównej i amerykańskiej wersji Betty nigdy jednak nie doszło, mimo pobytu reżysera w Stanach Zjednoczonych i wstępnych rozmów z kilkoma producentami.
Po rozczarowaniu amerykańskim przemysłem filmowym i powrocie do Paryża Beineix zrealizował Roselyne i lwy (Roselyne et les lions, 1989), a następnie IP5: L'Ile aux pachydermes (1992), w którym to filmie swoją ostatnią rolę zagrał Yves Montand.
W kolejnych latach, poza kilkoma projektami dokumentalnymi - koncentrował się na kierowaniu stowarzyszeniem scenarzystów, reżyserów i producentów filmowych (ARP). Do fabuły powrócił dopiero w roku 2001 filmem Mortel transfert.