Za dużo w nim sympatii promarskistowskich i przenoszenia tęczowej dewiacji w tamte czasy. Oczywiście prostytucja i w ogóle rozwiązłość pod koniec XIX wieku były rekordowe (taki Londyn to była jedna wielka kiła), ale ukazywanie chłopców w damskich ciuchach prostytutek jako "normy' powszechnie akceptowanej na ulicach - to już jest typowe tęczowe odchylenie. Do tego wulgarne opisy seksu z takimi dziećmi... Wszyscy sobie tam chodzą obojętnie - prostytucja dziecięca przecież to nic takiego, ogólna tolerancja. Poruszają dopiero brutalne morderstwa na tych dzieciach. Wszyscy główni bohaterowie są wzorowym przykładami wszelkiej tolerancji, mądrości, wrażliwości i oświecenia - klasyczna projekcja współczesnego tęczowego wariactwa na tamte czasy.

Kolejna rzecz, to za bardzo eksponowani byli ci wszyscy główni bohaterowie śledczy. Ilość zbliżeń ich pryszczy była mocno przesadna. Film byłby dużo lepszy, gdyby mniej skupiał się na głównych postaciach, a częściej pokazywał akcje z postaciami drugoplanowymi.

Ogólnie (zwłaszcza I sezon) to znakomita uczta dla miłośników kina psychologicznego. Wszystko się tu zaziębia, analizy są trafne, konsekwentne, złożone i wciągają w zagadkę. Świetny klimat (zwłaszcza II sezon, z ważnym postaciami drugiego planu) mrocznych zaułków i ludzkich dusz.

W końcu aktorstwo. Naprawdę świetne role prawie wszystkich. Każda postać ciekawi swoją niepowtarzalnością. Szczególnie zafascynowała mnie gra Rosy mcEwen w roli Libby i jej przemiana w psychopatkę. Majstersztyk za który dałem jej pełną 10.

Tak, że gdyby nie przemycanie lewicowych sympatii autorów, dałbym ze dwie gwiazdki więcej.