Wątek kosmitów i to wokół niego było porażką, za każdym razem jak widziałam całe białe tło i kształty zastanawiałam się czy oglądać dalej serial, nawet przez chwile miałam nadzieje że potem to logicznie wytłumaczą ahhh co spowodowało że gdy zaczęłam oglądać pierwszy odcinek z premierą tak samo drugi tak trzeci miał już opóźnienie ponad tygodniowe i koniec końców tak się stało że dopiero skończyłam całość.

Kid był fajna postacią, lubiłam jego charakter i niepozorność. Jak pozbyli się jego żon to w ogóle było fajnie. Najcudowniejsze było jak zabrał Jude i się nią zajął było to mocne i wzruszające. Szkoda mi było Grace, ale cieszyłam się widząc Alme wchodzącą do Briarcliff, bo bałam się że będę musiała oglądać ją z Kidem udających rodzinkę. Śmierć Grace ironiczna i zaskakująca, śmierć Almy obojętna, potraktowałam to tylko jaki zakończenie jej wątku co totalnie mnie nie obchodziło. Najbardziej nie podobał mi się fakt zmartwychwstania, chip, strach jaki budzili w Ardenie i rysowanie Grace. Nie wiem co sobie myśleli, ale kosmici to co najmniej dziwny wątek.

Najlepszą postacią była Jude i chyba nikt nie będzie się za mocno spierał.

Wątek Annie Frank (fajna aktorka ją zagrała) Myślę że on miał tylko nakreślić postać Ardena i nadać mu SS korzenie i nic więcej, było to dość ciekawe i pasowało do jego postaci.

Lana Banana- Lubiłam ją. Uważam że zakończenie historii w taki sposób było bardzo mocne i fajne. Opowiedzenie historii ludzi których przeżyła, historii których nikt nie zna, które nie zostaną zapisane. Uważam, że zabicie własnego syna (który był całkiem ciamajdowaty wg mnie) było mocna scena i dokładnym zamknięciem rozdziału jej życia, zakończeniem jej historii. I tak przeżyła dokładnie wszystkich, przeżyła oszalałe więzienie jakim było Briarcliff, Przeżyła seryjnego morderce jakim był Bloody Face, przeżyła najlepszego przyjaciela jakim był Kid, przeżyła j jedyną kobietę która była twarda jak ona- Jude, przeżyła szalone lata dziennikarstwa, przeżyła nową miłość. Przeżyła wszystkich myślę, że to mocne przesłanie, przeżyła to wszytko, zabiła syna i nie zadrżała jej powieka myślę, a jej oczy były pokazane jako puste bez emocji, to jest ciężar ostatniej która przeżyła i niesie w sobie historii tych wszystkich ludzi, którzy już nie istnieją i których historia nigdy nie zostanie przedstawiona. I po scenie 70 letniej staruszki niewzruszenie siedzącej z krwią na twarzy, przejście do 1964 roku i spotkania Jude i Lany po raz pierwszy było mocne i słowa Jude na końcu dopełniły historie całkowicie:

Mam jednak nadzieję, że wiesz, w co się pakujesz.
Samotność, zgryzota,|wyrzeczenia, to właśnie cię czeka
Nie wie siostra nawet, do czego jestem zdolna.
Wobec tego powodzenia, panno Lana Banana.
Pamiętaj tylko...
że jeśli zbyt długo będziesz|spoglądać na oblicze zła,
ono wreszcie odwzajemni spojrzenie.

Wątek z kosmitami mógł być trochę bardziej rozwinięty, np. przez wyjaśnienie dlaczego akurat Kit, ale moim zdaniem był niezbędny dla całej historii - świetnie się oni komponowali z aspektami religijnymi, szczególnie z tym demonem. Bo skoro istnieją demony, Anioł Śmierci oraz niezwykle zaawansowani kosmici, to właściwie... o co tutaj chodzi? Jakie są między nimi relacje? Czy aspekty mistyczne na Ziemi są jedynie powiązane z ludźmi? Wygląda na to, że tak, nie dotyczy on całego wszechświata, te demony i bogowie nie są tak wszechmocni jak by ich chcieli widzieć ludzie. Ot nie zrobili z tego głupiej przyziemnej opowiastki o opętaniach, rodem z drugiej części REC - i to jest najpiękniejsze!

W tym serialu podoba mi się to, że nie ma absolutnie dobrej czy złej postaci. Każdy ma wady i zalety, jak w prawdziwym życiu. Z całą sympatią dla Evana Petersa - jego bohater był idealny, chciał wszystkim pomagać i kochać wszystkich (stąd poligamia). Bardziej podobał mi się jako niestabilny emocjonalnie nastolatek w pierwszej serii.