Muszę przyznać, że sezon drugi bardzo mocno podnosi poprzeczkę, nie jest już powieścią o dwóch zwaśnionych stronach w utopijnym świecie i jego obrzeżach. Sezon drugi to filozoficzna opowieść o ludzkich pragnieniach i odmiennych punktach widzenia, jak pomimo tej samej idei ścieżki do jej osiągnięcia mogą być odmienne. Surrealistyczne, plastyczne światy, kreska i techniki, tak wiele nietuzinkowych koncepcji zamkniętych w tak krótkim czasie. I ten motyw przewodni - chaos, wypływający dosłownie z każdego miejsca. To jest kunszt z jakim dotychczas nie miałem do czynienia. Przepiękna sztuka.