Jaka jest wasza interpretacja ostatniej sceny, w której starsza pani przebija się przez tłum protestujących, a w teatrze pyta o bilety do teatru?

Strasznie uderzyła mnie ta scena, ta pani jako jedyna doceniała teatr jako sztukę. Jako jedyna pojmowała sens teatru. "Non omnis moriar" - "nie wszystek umrę" - teatr nie umrze, jeżeli my - widzowie nie zapomnimy tego sensu i wybierzemy ten rodzaj sztuki. Dyrektor uratował teatr, zostawił spuściznę, ale dla kogo? Dla aktorów, dla kibiców czy dla tej jednej starszej pani?

Może moja interpretacja jest zła, jak i samo wykorzystanie motywu, ale tak po prostu czuję :)