Też tak uważałam, dopóki nie obejrzałam pierwowzoru "In treatment". W "Bez tajemnic" bohaterowie, historie, nawet dialogi (przynajmniej w pierwszym sezonie) są bardzo podobne lub identyczne jak w wersji amerykańskiej. A już myślałam, że Polacy potrafią zrobić coś dobrze sami...

Polski to on nie jest, ale napisany i zagrany bardzo dobrze. Wspaniale wręcz. Dla mnie oglądanie tego serialu jest jakby podglądaniem ludzkich dusz. Bezkarnym podglądaniem. Ponieważ tempo dyskusji i dochodzenia do prawdziwego problemu tkwiącego w człowieku jest powolne, mogę sobie powolutku dochodzić równolegle do tego, co czuję "w sobie" w tej, omawianej właśnie sprawie. Znam osobiście osoby, które płaczą oglądając niektóre odcinki, bo tak mocno dotyczą ich problemów od dawna chowanych gdzieś głęboko. Czy to nie wystarczy za rekomendację?