9 sezonów z marszu. The Office to Arcydzieło orzez duże A.. Ale tylko wtedy, gdy Michael Scott jest na ekranie. Bez niego serial pozostaje dobry, momentami nawet bardzo dobry, ale traci to coś, co czyniło go wybitnym.

Każda postać jest tu genialna w swoim zakresie – Dwight jako fanatyczny biurokrata i samozwańczy lider, Jim w roli cynicznego obserwatora, Pam balansująca między marzeniami a rzeczywistością, a Creed… no cóż, Creed po prostu istnieje na własnych zasadach. No i Kevin xD. Ten eklektyczny zbiór osobowości działał jak precyzyjnie skonstruowany mechanizm.

Dziś taki serial byłby właściwie niemożliwy. Jego siła tkwiła w ignorowaniu poprawności politycznej i swobodnym żonglowaniu tematami, które dziś natychmiast wywołałyby oburzenie. To, co kiedyś było błyskotliwe i odważne, dziś zostałoby uznane za problematyczne, obrazoburcze lub hejt.

I tu pojawia się polska wersja – solidna, zabawna, ale jednocześnie wyraźnie okrojona. Michał Holc to udana reinterpretacja Scotta, ale jego świat jest już znacznie bardziej bezpieczny. To wersja wygładzona, dopasowana do współczesnych realiów, która nie pozwala sobie na ten sam poziom swobody. Kastrat. Nadal śmieszne, ale czuć, że czegoś brakuje.