No dobra, to sobie sama podywaguję jeszcze :D
W odcinku 159, kiedy Ula mówi Markowi, że dla niego będzie kandydować na dyr. i mówi, że go kocha, to jak ocenilibyście jego reakcję? Mnie też się wydaje, że on ją już wtedy na pewno kochał, no ale w tamtym momencie jakoś, nie wiem... Przeraził się tym? Czy raczej przeraziło go to, że on czuje do niej to samo, a bał się to powiedzieć?
I tak dodatkowo ;), w odcinku 173, kiedy Seba z Markiem rozmawiają w samochodzie, i Seba śmieje się, że przecież chyba Marek nie zakochał się w Uli, bo to jakaś abstrakcja, a Marek wtedy na niego patrzy... O mamo, no, nie wiem, czy to zamierzone było, ale jego wzrok był TAK smutny, że aż można uwierzyć, jakby on to naprawdę w życiu przezywał, to odejście Uli. No po prostu w jego oczach był taki ból i smutek, że aż patrzeć było przykro... Pieknie tu Filip zagrał :)



A, i co do tej feralnej końcówki serialu, to szkoda, że Ulę "normalną" zrobili dopiero na 3 odcinki przed zakończeniem... Że tak przewrotnie napiszę, dobrze, że wymyslili ten wypadek Marka, bo wtedy Ula znowu stała się choć po części taka, jaka była przed przemianą, czyli normalna ;)

Aha, i może mi ktoś powiedzieć, w którym to odcinku Ula wywołała pożar, czy ten alarm przeciwpożarowy? Bedę baaardzo wdzięczna.

Ja myślę, że ktoś tu jeszcze zagląda od czasu do czasu, ale w zasadzie wszystko co miało zostać powiedziane na temat serialu, zostało powiedziane (napisane):)

Ad 1. Na ten temat też już właściwie wszystko zostało powiedziane. A zwłaszcza na temat braku takiej szczerej, poważnej rozmowy pomiędzy Ulą i Markiem, bo tak na dobrą sprawę niczego sobie nie wyjaśnili. Ani intrygi Sebastiana, ani nieuświadomionego uczucia Marka, ani podsłuchanej rozmowy.
Według mnie to nie tyle zabrakło kolejnego odcinka, co przynajmniej próby pewnego porozumienia pomiędzy głównymi bohaterami we wcześniejszych odcinkach, to znaczy tych od przemiany do pokazu. Tyle niedopowiedzianych spraw narosło między nimi, złość, żal, pretensje, to wszystko można było jakoś stopniowo z każdym kolejnym odcinkiem załagodzić. Ale nie. Scenarzyści skupili się na nieistotnych wątkach, na dalszy plan spychając to, co dla widzów było najważniejsze.
I ten ostatni odcinek, pisany na kolanie, kręcony na szybko, zostawiający niedosyt i żal do producentów.
Co do metamorfozy Uli, to zepsuto nie tylko ją, ale i dobrą, mądrą, doświadczoną życiowo Alę. Z ciepłych, miłych przyjaciółek zostały tylko głupiutkie koleżanki. Ale o tym też już tu pisano wielokrotnie.

Ad 2. Reakcję Marka można interpretować dwojako. Czy była to radość z faktu, że w końcu plan wypalił, czy tylko uczucie szczęścia z powodu wyznania dziewczyny, trudno powiedzieć. Na tym etapie Marek wciąż oszukiwał siebie, że to tylko gra, więc i jego reakcja była inaczej widziana przez Ulę, a inaczej przez uświadomionych w intrydze widzów. Ale rzeczywiście podczas rozmowy w samochodzie widzimy w końcu prawdziwego Marka, który już niczego nie udaje, a słowa Seby tylko uzmysławiają mu to, co i tak sam zrozumiał wcześniej. Że stracił jedyną osobę, która go naprawdę kochała i którą on pokochał. NAPRAWDĘ.

Ad 3. To chyba był odcinek 5, ale pewnie już sama sobie na to pytanie odpowiedziałaś:)

Co do reakcji Marka, kiedy Ula zgodziła się wziąć udział w konkursie na dyrektora, też mnie zawsze zastanawiało, co on wówczas czuł. Na pewno w jednym momencie nagromadziło się w nim mnóstwo emocji. Z jednej strony cieszył się, że Ula po raz kolejny postanowiła mu pomóc. Ale mógł też czuć wyrzuty sumienia. Ona w końcu zgodziła się dla niego, bo go kochała, a on przez tak długi czas ją oszukiwał i był świadomy tego, że nigdy nie będzie w stanie jej się odwdzięczyć za jej dobro. Może też jej współczuł, że tak bardzo mu się oddaje, a on nie może jej nic za to dać. Podziwiał, bo wiedział, że godząc się na stanowisko dyrektora, Ula wejdzie w konflikt z samą sobą, z wartościami, które są dla niej ważne, jak uczciwość. Filip bardzo dobrze zagrał tą scenę. Trudno było wyczytać z jego twarzy, co czuł bohater, bo sam Marek nie bardzo wiedział, co ma czuć i myśleć o tym wszystkim.