Warto dostrzec w nim coś więcej. Na początku ciężko jest się przekonać, ale potem jak już wkręci, to można lecieć równo z tematem. Pierwszy sezon jako wprowadzenie prezentuje się dosyć skromnie, ale kiedy już pozna się bohaterów i nabierze ochoty na ich dalsze przygody, jest to geniusz sam w sobie. Drugi i trzeci sezon wchodzą już na zdecydowanie wyższe obroty, zachęcając widza jeszcze bardziej do dalszego oglądania. Od czwartego serial robi się pieprzonym majstersztykiem. Mniej więcej do siódmego sezonu jest to najwyższy poziom "Chłopaków". Potem dość rozsądnym rozwiązaniem jest zrobienie sobie przerwy od tego serialu. Przerwa ta jest o tyle pomocna, ponieważ między tworzeniem 7 a 8 sezonu mija kilka lat i niestety widać wyraźne zmiany. Nie tylko w wyglądzie bohaterów, ale także w jakości serialu. Sezony numer 8, 9 i 10 są zdecydowanie najsłabsze, jednak warto przez nie przejść, przez wzgląd na ostatnie dwa. Sezon 11 jest już zdecydowanie lepszy i nie odpycha aż tak bardzo jak poprzednie. Co do sezonu 12, idealnie kończy on całą historię. Cały serial był momentami mocno popieprzony, więc osobiście tak dziwaczne zakończenie bardzo mi się podobało. No i przemowa John'a Dunsworth na sam koniec. Przyznaję, że byłem pod niemałym wrażeniem. Sam serial był dla mnie czymś w rodzaju powrotu do młodzieńczych lat, kiedy razem z chłopakami wpadaliśmy na przeróżne głupie pomysły, a potem spotykaliśmy się z konsekwencjami. Jednak właśnie takie życie, zaprezentowane w "Chłopakach z Baraków" było warte rozpamiętywania. 8,5/10