Oczekiwania były bardzo duże, toteż ocena jest surowa.

Niestety, ale uważam, że twórcy kilku szans nie wykorzystali. Pierwsza sprawa - aż się prosiło o rosyjski. Bez dwóch zdań, dialogi po angielsku rujnują cały klimat. Dodatkowo, postaciom brak spójności - część mówi z lekko rosyjskim akcentem, część nie. Słabo to niestety brzmi, i mi się to nie podoba.

Następną kwestią jest rozjeżdżanie się faktów z rzeczywistością. Ja naprawdę wiem, że nie jest to dokument, ale niektóre rzeczy można było mimo wszystko zrobić tak, jak być powinno - choćby głupi dym ze szczątków reaktora, który w rzeczywistości wcale nie był czarny. Czy górnicy, którzy wcale nie pracowali bez ubrań - durna i zupełnie niepotrzebna scena.

W końcu fabuła - twórcy nie wykorzystali dostatecznie szansy by oddać hołd ludziom, którzy przyjechali na miejsce (nie mogąc odmówić) i poświęcili swoje życie i zdrowie, by zlikwidować skutki tej katastrofy. Zamiast tego, mamy przepychanki z KGB i KC, a całość odbywa się w taki sposób, że widz odnosi wrażenie, jakoby faktycznie dowództwo przejmowało się bezpieczeństwem ludności i likwidatorów (bzdura!). Wybieleni - teraz świat wie, jaka dobra ta komunistyczna władza była.

A historii prawdziwych ludzi, którzy ponieśli wielkie konsekwencje zaniedbań tego zbrodniczego systemu politycznego ile mamy? Strażak i jego żona, górnicy, chłopak strzelający do psów. Kilku z wielu. Z bardzo wielu tych, którzy do końca życia borykali się (albo borykają nadal) z efektami choroby popromiennej, żyjąc z marnej renty, będąc dla świata zapomnianymi. I tego mi zabrakło najbardziej - pokazania rzeczywistej skali tej katastrofy.

I właśnie dlatego moja subiektywna ocena to 5.