pełna zgoda razem z oceną, mi sie podobało osobiście dbanie o szczegóły drugoplanowe np. główny strażnik więzienny taka ostoja spokoju, stoicyzmu, praktycznie przez cały czas nie okazuje emocji, a w jednej ze scen że któryś z więzniów z głupoty przyznaje się do tego że posiada kontrabandę, po prostu tak wzdycha i przewraca oczami, pierwszy raz tak totalnie nieprofesjonalnie i po ludzku okazuje emocje. albo w ostatnim odcinku, boss więzienia próbuje wymusić coś na jednym z bohaterów i niby kamera jest skierowana na więźnia, ale w tle, w rozmyciu, jest ochroniarz bossa, który przez cały dialog jest skupiony na więźniu bo nie wie jak się skończy rozmowa i czy nie będzie musiał wkroczyć. nie widać przez to rozmycie twarzy, to jest wręcz trzeci plan, ale widać to skupienie na jednym punkcie, gdzie później po prostu sobie facet odchodzi jak rozmowa zakończyła się spodziewanym rezultatem. jedyne co mi nie pasowało to sam fakt że główny bohater był winny "przysługę" bossowi w sumie za co? za radę że nie powinien dać się gnoić i pare uderzeń pięścią w ręke? to było troche dziwne.