Do 5 minut rejestracji 10 minut myślenia nad nickiem i 10 nad zdjęciem profilowym skłoniła mnie pewna refleksja.

Tak przytrafiła mi się, sam się tego nie spodziewałem nie jest to refleksja typu tych mądrych ogarniętych refleksji uniwersyteckich ubierających się w markowe ciuchy i pachnącym Hugo Bossem. Jest to moja skroma refleksja przycupnięta w małym pokoju gdzieś na emigracji racząca się parówkami z ketchupem. Więc proszę sie zbyt wiele po niej nie spodziewać.

Bardzo strasznie żeby nie powiedzieć strachelnie czekałem na ten 2 sezon, po pierwszym naprawdę zżyłem się z bohaterami, mimo tych całych zabiegów retrospekcyjnych. Serial naprawdę wywoływał we mnie uczucia , inne uczucia niż dzisiejsze hity typu ... nie wiem Jurasic park ? Jedynym uczuciem jakie wywał takowy park była zgaga a i tak podejrzewam że miał wym udział amerykański koncern produkujący brązowy napój składający się głównie z cukru później z wody i chemii łączącej cały ten cukier,.
Kurde za bardzo mi schodzi na dygresjach, jak tak dalej pójdzie to zacznie to przypominać Nad niemnem.

Dobra tak więc, czy ktoś też tak miał że tak czekał i czekał na ten serial że po prostu z samego oczekiwnia powiedział sobie kurde świetne, intro miażdży ( btw całkiem mi wyleciało z głowy jak się nazywa intro na początku filmu? ) faktycznie miażdży, Farell jest Farellem jak na Farella przystało. Jednak po 3 odcinkach doszło do mnie że ten drugi sezon nie ma w sobie tego co miał pierwszy, że z rozpędu uważałem go za bardzo dobry i oglądam w sumie praktycznie tylko dla samego oglądania. Natomiast Ray Donovan któego również oglądam który może w opini wielu jest tylko marną podróbką Sopranos wywołuje u mnie bardzo głębokie emocje których nie jestem w stanie opisać i to chyba jest najpiękniejsze.

Zastanawiam się tylko ile razy popełniłem błąd przyjęcia z rozpędu tego co było dobre za dobre. I jeszcze suchar że chrupkiego za chrupkie....