więc napiszę co mi leży na wątrobie zanim mi się poprzeplatają. Jednocześnie po zobaczeniu 3 odcinków duńskiej mam już jakieś porównanie postaci.
Holder na plus dla Amerykanów jak dotąd. Duńczyk wygląda jak 10 lat bez wyroku.
Linden w wersji amerykańskiej zbyt tragiczna, za bardzo po przejściach i za mocno doświadczona przez los. Cały świat się na nią uwziął i wali się jej na głowę. Przypomina mi trochę Sagę Noren z Mostu nad Sundem - podobnie nie umie się komunikować i wyrażać emocji i to mnoży kłopoty.
Ogólnie plus dla wersji amerykańskiej za klimat, jest bardziej skandynawski niż w oryginale. Przez pierwsze dwa odcinki leje i leje. Szaro, posępnie, beznadziejnie.
Jedyne co mnie mierziło przez cały serial to wszechobecna niemoc komunikacyjna. Nikt się z nikim nie może dogadać, same niedopowiedzenia, nikt nie odbiera telefonu, nikt nie odsłuchuje poczty, nie czyta smsów, zostawiają te komórki gdzie popadnie.
Aż się chciało w co trzeciej minucie zakrzyknąć "k...wa odbierz ten pieprzony telefon do cholery, prowadzisz śledztwo/jedziesz zatłuc kolesia - może to coś ważnego"? No jak można godzinami nie odbierać kiedy gania się po mieście przestępców w pojedynkę, a innym zleca się szukanie dowodów i sprawdzanie faktów, przecież jak normalny człowiek czeka na jakieś informacje to co 10 sekund łypie na telefon!
No i te niedopowiedzenia, połowa dramatów nie wynika z faktycznych dramatów, tylko z braku umiejętności wysławiania się. W duńskiej wersji zapowiada się mam nadzieję na mniej takich głupot, Sara mogła dogadać się z Hartmanem na samym początku, zobaczymy co będzie dalej.
W wersji amerykańskiej uderza mnie też wszechobecna wrogość, każdy każdemu jest wilkiem, a po obejrzeniu paru odcinków duńskiej wersji jakoś tej wrogości nie ma aż tyle, jest jakoś tak naturalniej - polityk rozumie, że policja prowadzi śledztwo i ma nie przeszkadzać. Przynajmniej na ten moment.
Wiadomo, że Amerykanie muszą wszystko bardziej (podobnie jak ruscy) - bardziej zbuntowani nastolatkowie, bardziej skorumpowani politycy, bardziej skomplikowani bohaterowie - emocje podkręcane do zenitu. Aż oglądając wersję duńską mam czasem niedosyt emocji po tym amerykańskim szaleństwie.
Oglądam dalej:)