Komentarz w 4 frazach (ta tradycyjnie się nie liczy).

1Sporo osób napisało, że czwarty sezon to porażka, zlepek nielogicznych scen, tratatata. Do połowy przyznaję rację, bo właśnie do tego etapu sezon oglądało się bezbarwnie. Pierwszy raz solidne emocje poczułem dopiero, gdy przez pomyłkę zacząłem po trzecim odcinku oglądać piąty i pokapowałem się przy piątej minucie :}
2Jeśli faktycznie jest tak jak napisali, czyli Netx pisał na kolanie w trakcie kręcenia, to tylko dowodzi tego, jak bardzo przez lata obniżyły się średnie wymagania fabularne :) dobrze, że reżyseria fabuły nie wymaga, bo szach mat byłby w drugim odcinku, a nie w ósmym :D
3Wątek z Gandyjskim to bez wątpienia apogeum głupoty ekipy amato-fesora (bo profesury tak się składa że on nie posiada ;) i utwierdził mnie na 100% w przekonaniu, że dobrze zrobiłem, gdy postanowiłem potraktować Domowy Papierek jako parodię już i tak pełnego humoru Planu Doskonałego ^^
4Zauważyłem też tendencję autorów do pozbawiania serialu realizmu z odcinka na odcinek (przeżycie wybuchu granatu przy odległości centymetra w łazience, brak połamanych żeber po serii z M16 w kewlar, czy wytrzymanie minuty z rozciętą tętnicą szyjną), która przypomina mi tą z serii Fast & Furious ^^ Postęp części działał tam na korzyść, istna woda na młyn humoru, co sprawia, że czekam na piąty i szósty sezon (w tym ostatnim będzie napad na Biały Dom) a w międzyczasie podziwiam wyższość alternatywnej wersji zakończenia 3 sezonu i dalszego rozwoju akcji (dla zainteresowanych, uchylam rąbka tajemnicy: Lizbonę zamiast wsioków znalazł Anhel, po odjeździe patrolu Profesor udał się do umówionego centrum dowodzenia, a kwadrans później wchodzi Lizbona i mówi: "Profesorze, przedstawiam Ci nowego członka ekipy", Serhio pyta się ze zdumieniem: Anhel?, na co ten ostatni wyciąga dłoń i odpowiada: "mów mi Madryt, Profesorze" <3