Oczywiście wszystkich ekranizacji legend i powieści na ten temat (jeszcze) nie obejrzałem, ale jeśli chodzi o wampiry to, zaraz po "Wywiadzie z wampirem" (9/10), jest to w mojej opinii najbardziej solidna pozycja i tak samo moja ulubiona, a warto zaznaczyć, że jestem raczej antyfanem horrorów. Niestety, nawet w filmie o mitycznym mordercy wszechczasów, którego akcja dzieje się przede wszystkim na przełomie XIX i XX wieku, w pełnej poprawności politycznej, z Rumunii do Anglii musi płynąć statkiem czarny i bogaty homoseksualista, który w dodatku ostro pozwala się sobie wyrażać odnośnie kwestii rasowych wśród mniej inteligentnej od siebie bandy białasów, gdzieś na środku morza czy oceanu, nie lękając się wcale o swoje życie. Przecież na statkach płynących z Rumunii do Anglii w czasach szerokiej skali kolonializmu, zawsze znajdowała się cała masa czarnych, bogatych, homoseksualnych inteligentów - dobrze to pamiętam jak mną pomiatano w 1901 roku za to, że byłem biały, straight i płynąłem pod pokładem razem z kilkoma owcami i osłem. Ale ok, z tym już nie wygramy. Co poniektórzy mogą dać najwyżej -1 do oceny albo coś. Po prostu wiedzcie, że tak właśnie wypacza się niewygodne karty historii. Wracające jednak do tematu, i go podsumowując, Drakula (2020) jest przenikliwy, uderzający, ciekawy, momentami szokujący i buduje bardzo indywidualny rodzaj napięcia, ale przede wszystkim, nie jest jak inne horrory, tym bardziej te o Drakuli, choć czuć w powietrzu trochę emocji z jakimi zmagali się bohaterowie "Wywiadu z wampirem", ale tylko szczyptę.