Serial jest dla mnie miłym zaskoczeniem, bo spodziewałem się czegoś dla dzieci i innych miłośników komiksów. Tymczasem było tam trochę klimatów w miarę dojrzałych. Humor też znośny, choć bez błysku Małysza. Do minusów zaliczam zakończenie oraz fakt, że twórcy nie odrobili lekcji. Diabeł zawsze tkwi w szczegółach, a tutaj twórcy widać, że nie chodzili do ciechanowskiej podstawówki. Uważam ukończenie IV klas szkoły podstawowej w Ciechanowie za warunek konieczny do robienia filmów dla dorosłych. Gdyby twórcy zaliczyli podstawówkę, to by wiedzieli, że firanki, obrusy, plastikowe czy pluszowe zabawki po 200 latach wyglądałyby nieco inaczej niż po 20. W pewnym momencie myślałem, że tam będzie jakiś fabularny twist i okaże się, że pierwsza bombka pani Pelagii wcale nie spadła na Stany 200 lat temu, ale niewiele ponad 20, a tylko młodzi ludzie w krypcie 33 byli karmieni bajeczką o wielopokoleniowej zamkniętej społeczności. Oczywiście dbałość o szczegóły jest miarą wartości i jakości filmowego dzieła, a tutaj twórcy przesadnym talentem oraz profesjonalizmem raczej się nie wykazali. Fabuła znośna, choć taka trochę naciągana, poprzez niesławne koincydencje mające ją spajać, by scenarzystom łatwiej było pchać całość do przodu. Tempo powiedzmy, że utrzymane, ale zakończenie do bani. Cóż, drugi sezon już za 3 lata, może popracują nad błędami i dopracują te przeklęte, piekielne detale, w których tkwi piekielna istota zwana diabłem.