Dobrze wiedzieć, że nie jestem jedyną osoba, którą ostatnio dopadło to trudne do przezwyciężenia schorzenie ;-D

Fanem seriali (poza Zakazanym Imperium i Grą o Tron) zdecydowanie nie jestem, o Glee wiedziałem tylko, że jest to coś w stylu High School Musical, czyli muzyka i śpiew (fajnie) i realia amerykańskiego liceum (niefajnie).
Obejrzałem jakieś dwa tygodnie temu przypadkiem jeden odcinek i wpadłem jak przysłowiowa śliwka w gów... , ekhm w kompot- od tego czasu zdążyłem już zaopatrzyć się w dwa pierwsze sezony na dvd, i sukcesywnie nadrabiam kompromitujące zaległości.

Nie przesadzę chyba, jeśli powiem, że jest to serialowe małe mistrzostwo świata, coś na kształt starego, dobrego szwajcarskiego zegarka, gdzie każda najmniejsza śrubka jest na swoim miejscu- tutaj mamy ważne tematy podane w lekkiej formie, świetnie zagrane i doprawione odpowiednimi proporcjami humoru i wzruszenia. Plus oczywiście świetna muzyka i choreografia, dla kogoś lubiącego musicalowo- broadwayowskie klimaty- po prostu rewelacja ;-D