Trudno mi zdefiniować czemu Golden Time wywarło na mnie tak dobre wrażenie. Fajny pomysł na fabułę, zaskakujący początek, ciekawe postacie, to powinno być jednak trochę za mało. Mimo to odczuwam dużą satysfakcję z poznania tej historii. Na duży plus rozwój dwóch głównych bohaterów Koko i Banri, ich szczere rozterki, przełamywanie własnych barier, wspólne dopingowanie się do zmian. Paradoksalnie są to postacie, które trudno lubić, są trochę uparte, zamknięte, lękowe ale może ich wady ubarwiają przebieg i relacji. Anime zawiera dużą dawkę emocji, które bezpośrednio trafiają do widza, myślę że to też jeden z dużych pozytywów serialu. Czemu więc anime jest tylko bardzo dobre? Brak wyrazistej muzyki, oprawa graficzna ładna ale nie zachwycająca. Dużo wątków, które są tylko zarysowane ale nie miały odpowiedniej podbudowy w serialu (postawa Lindy, jej wybór i zaprzeczanie uczuciom, Koko i jej dążenie do kontroli, lęk Chinami, pasywność Banrie-go). Polecam jeśli szukacie niejednoznacznej historii z dramatem w tle.