Ogólnie rzecz biorąc serial całkiem przypadł mi do gustu, mimo, że potraktowałem go jako przerywnik między innymi produkcjami. Od pierwszego odcinka akcja, trochę kryminalne zagadki, trochę bajka dla dorosłych i wszystko z odrobiną humoru.

Czego zupełnie nie rozumiem to fakt, że scenarzyści, reżyserowie pominęli lub nie rozwinęli wielu ciekawych wątków i pomysłów. Dla przykładu w pierwszym odcinku pojawia się pan kosiarz, który przedstawiony jest jako członek organizacji zajmującej się ZABIJANIEM GRIMMÓW. Taaaaaak, dosyć to ciekawe biorąc pod uwagę fakt, że nasz świeżak Nick i jego starsza ciotka chora na raka załatwiają go z łatwością, a nasz killer zdaje się być dosyć niezdarny jak na kogoś należącego do tak elitarnej i poważanej grupy. Drażni mnie też to, że w żadnym stopniu ten wątek nie został rozwinięty. Zabójcy grimmów przedstawieni jako śmiertelne zagrożenie, a mimo to nie pojawiają się nigdzie dalej poza symbolem kosy... Cóż, są jeszcze przyszłe sezony i mam nadzieję, że członkowie rodziny królewskiej mają w sypialniach ukryte kosy.

Dalej - kiepskie wykorzystanie "supermocy" zdobytych przez Nicka. W kilku odcinkach rzeczywiście używa swojego nadludzkiego słuchu, ale co z tą niesamowitą kondycją sprawiającą, że nasz bohater w ogóle się nie męczył cokolwiek by zrobił? W żaden sposób nie jest to zaznaczone poza odcinkiem gdzie przechodzi badania lekarskie w pracy.
Co do bohaterów - dlaczego robi się z nich takich kretynów? Akcja z końca trzeciego sezonu gdzie Sean Renard przyłapał Adalind w domu nicka, MIAŁ KIECKĘ JULIETTE W RĘCE, co więcej zwrócił na nią uwagę mówiąc, że nigdy w niej nie widział pani blondyny po czym uwierzył, że Juliette przyszła do niego jakby nigdy nic i znowu do niego uderza... Kiedy zobaczyłem tę scenę byłem pewny, że kapitan tylko się zgrywa chcąc nie dać po sobie znać, że wie o jej przemianie, aby później to wykorzystać, ale widocznie przeliczyłem się i to znacząco.

Zastanawia też kilka wątków, które tak naprawdę nie zostały domknięte. Co się stało z panią córką smoka, tancerką na rurze? Na koniec odcinka kiedy nasi bohaterowie byli pewni, że zginęła ona po chwili wyszła z jaskini z uśmieszkiem, który zdawało się, że coś sugeruje. Tymczasem - CISZA. Nic przez kolejne 40 odcinków!


Plusy to napewno ciekawy pomysł z bestiami ukrytymi w ludziach, może motyw pojawiał się już w kilku produkcjach, ale tutaj jest naprawdę ciekawie przedstawiony i rozbudowany. Uwierzytelnienie historii poprzez nawiązania do historii jak chociażby Adolf Hitler, ukryty wesen Hundjägar, bogowie egipscy, nawiązanie do Van Gogha, który stracił ucho, ponieważ pokłócił się z przyjacielem, który był wesenem etc. etc.
Odcinki, mimo, że schemat był powtarzalny NIE BYŁY nudne. Poznawaliśmy kolejne stwory i przy okazji główny wątek fabularny szedł do przodu. Nie było przewidywalnie i często dopiero na koniec poznawaliśmy sprawcę tej czy innej zbrodni(chociażby odcinek z mantykorą(gwałt w wojsku) czy Aswangiem(czy jakoś tak), który w rzeczywistości był starszą panią bliską śmierci)
Do tego bardzo dobra postać Monroe, który od samego początku nadaje kolorytu tej produkcji. Ciekawy bohater, można powiedzieć ekscentryk w środowisku wesenów z poczuciem humoru, które mogło rozbawić ;) Mało co bawi mnie na kacu, a kiedy oglądałem ten serial w pewną sobotę to naprawdę mogłem się pośmiać!

Nie spodziewałem się obejrzeć wszystkich 66(?) odcinków, ale stało się i nie żałuję. Chętnie przysiądę do następnego sezonu w październiku.