Wyważona akcja przyciągająca uwagę oraz dbałość o detale zwłaszcza w odniesieniu o behawiorystyczne aspekty.
Bohaterowie dopracowani w detalach zarówno jeśli chodzi o ich profil (Lecter wciska przyciski telefonu za pomocą zgiętych w stawie palców, nie marnuje czasu na
wyciągnięcie choćby długopisu) ale też dopasowanie aktorów, którzy prezentują wysokiej klasy grę. Sama "gra" pomiędzy bohaterami Lecterem i Grahamem to początek uczty
samej w sobie :p Padające porównanie do mangusty czy cel jakim kierował się Lecter wykonując telefon, lub trzymanie dziewczyny za rękę przed Grahamem - tego szukałem i
obym się nie zawiódł. Obym nie zapeszył ale do tego stołu z Lecterem zasiadam z najwyższą przyjemnością. Gdyż nawet piętno Hopkinsa, które zapewne ciążyło na
Mikkelsenie, okazało się zbędną obawą, a sam aktor elastycznie wciela się w rolę geniusza wykonujące swoje pierwsze ruchy pionkami.
Roztrzęsienie głównego bohatera, stoicki spokój Lecter'a świetnie się uzupełniają i mam wrażenie, że uchylają nam rąbek tajemnicy z przyszłości - finału.
Ciężko jest ocenić serial po pilocie, co jednak mimo wszystko wiele wskazuje na zapowiadającą się rozrywkę z górnej pułki.
A więc Smacznego!