We współczesnej popkulturze prawie wszystko stało się cytatem z czegoś innego. Szekspir to akurat nienajgorszy wybór ;). Też mam mieszane uczucia wobec wspomnianych komentarzy Francisa, są dla mnie na pograniczu "łopatologii stosowanej". Może dlatego, że to serial amerykański i dla Amerykanów. Wszystko musi być jasno i prosto wyłożone, inaczej widzowie się "pogubią" i serial przepadnie jak (lepszy, moim zdaniem) Boss. Oczywiście, ta akcja ze Stollem była bez sensu. To najsłabszy motyw w tym naprawdę niezłym serialu. No chyba, że będzie to miało jakieś dalsze konsekwencje w sezonie drugim. Tym niemniej... Mogli sobie darować. Obsada rzeczywiście bardzo dobra :).

Właśnie o to mi chodzi, oczywiste jest to, że narratorem serialu jest Underwood, oczywiste jest to, że nie będzie przebierał w środkach; cała fabuła jest więc szyta grubymi nićmi. Na szczęście jest też tutaj mnóstwo tzw. detali i uprzyjemnień, a w wątkach pobocznych -pewne sytuacje nieoczywiste - i to sprawia, że serial nie jest taki prosty w odbiorze.

Miałem ten problem z "Bossem", że się na niego obraziłem, bo Grammar ukradł Globa Cranstonowi, mimo tego, że pierwszeństwo - w rozegraniu pomysłu, żeby główny bohater był śmiertelnie chory i skrywał się z tym przed wszystkimi, jednocześnie działając pod przymusem i balansując na granicy dobra i zła - należało do ... No właśnie. Ale skoro polecasz, pewnie po niego faktycznie sięgnę.

Tak, zdecydowanie polecam Ci Bossa, przy panu burmistrzu i jego małżonce małżeństwo Underwoodów wysiada w przedbiegach. Moim zdaniem, gość nie tyle balansuje na granicy dobra i zła, co dawno tę granicę przekroczył i "już nie wrócił". To jedna z najgorszych postaci filmowych jakie widziałam, ale nie będę wchodzić w szczegóły i psuć Ci ewentualnej przyjemności oglądania. Boss naprawdę wciąga, Grammar znakomity, a człowiek długo potem siedzi wbity w fotel i dochodzi do siebie. Niby wszystko to znamy i widzieliśmy, a jednak....Naprawdę porusza.