Książka wiele wyjaśnia. Serial wierny książce. Moim zdaniem wspaniale się uzupełniają książka i serial - w książce nakreślone dokładnie myśli, powody działań i reakcji bohaterów, zaś serial piękny wizualnie: stroje, wnętrza, pojazdy, autentyczne londyńskie domy i ulice. Ponadto, żeby zrozumieć o co chodzi, trochę trzeba mieć własnego doświadczenia życiowego i wiedzy o stosunkach społecznych panujących przed I wojna światową w Anglii, to np., że kobiety były całkowicie uzależnione od mężczyzn pod względem finansowym, nie mogły dziedziczyć majątku, nie miały praw wyborczych, przysięgały podczas ślubu całkowite posłuszeństwo mężowi, itp itd.

My to wszystko wiemy i wiemy także, że dialog w filmie, aby miał sens, powinien coś wnosić. A tu stworzono wydumany chaos, pseudointeligenckie monologi na poziomie rozemocjonowanych nastolatek i totalny brak konsekwencji w prowadzeniu postaci. Tak- to jest zły serial. i żaden książkowy pierwowzór ani problem z dziedziczeniem tego nie zmieni. A bohaterki są antypatyczne. Już widzę, jak w inteligenckim domu młody, wykształcony mężczyzna mówi do gościa- żony, która zrozpaczona szuka męża. "tak, był tutaj, siostara bała się, że ukradnie srebra" To jest potwarz i za takie coś można było żądać satysfakcji.

Że tak sie wtrące... Mam pewne spostrzeżenie: Jak to oglądałem z półtora roku temu, to prawie nic nie kumałem o co chodzi. Teraz obejrzałem w jedynce i zrozumiałem wszystko. Lektorem był Stanisław Olejniczak. A że jeden odcinek mi nieco uciekł po części, to poszukałem go w sieci. I tu lektorem był Paweł Straszewski. Wszystko jasne: zamiast tłumaczyć, dawał popis elokwencji, wirtuozerii słowa zaciemniając przy tym sens. Przysłuchiwałem się równocześnie oryginałowi, bo co nieco kumam angielski, stąd wiem, że lektor zbyt daleko zabrnął w swoje fantazje odnośnie interpretacji oryginalnego tekstu. Ot i wszystko. Jednakże muszę przyznać, że jakiegoś głębszego przekazu w samym filmie też nie dostrzegłem. Nie wytrwałym do końca, gdyby nie Hayley Atwell, w którą wypatrzyłem się jak zaczarowany, ot co

świete słowa - do tej pory jestem w szoku. I takie coś zrobili Brytyjczycy, ci od Północ -Południe, czy Pań z Cranford. Dialogi są tu bezcenne, tak dziwacznej, nieskładnej, wręcz odpychającej treści od dawna nie widziałam. żenada