Ta historia pokazuje, że pomimo choroby można uśmiechać się i cieszyć każdym dniem. Przykre jest jednak to, że w dzisiejszych czasach tak wiele osób nie docenia życia, dopuki nie spotka ich jakieś nieszczęście, jak na przykład ciężka choroba.
Smutne jest również to jak ludzie patrzą na osoby niepełnosprawne. To, że nie funkcjonują jak każdy to nie znaczy, że są gorsi.
(To takie moje wewnętrzne przemyślenia.
Przepraszam, że zawracam wam tym głowę.)

PS. Pozdrawiam tych, którym ten film/serial się spodobał.(I tych, którym nie.)