...ale trudno go przyporządkować gatunkowo - serial to kostiumowy, historyczny, czy to po prostu komedia? Na pewno nie historyczny, bo ta wersja Janosika tak się ma do historii jak twór popkultury Santa Claus do prawdziwej postaci biskupa i świętego Mikołaja. Z pewnością ma też skazę,współbrzmi z komunistyczną propagandą o rzekomym oporze biednych przeciw bogatym. Ale obie kwestie nie są specjalnie ważne, ten serial to po prostu fantazja, trochę oparta na historii (trochę przypomina "Czarne chmury", ale w nich więcej było realnej historii). W znacznej mierze to komedia - z najlepszym tu wątkiem Kwiczoła i Pyzdry, wspaniałą kreacją (w wykonaniu M. Kociniaka) znerwicowanego Murgrabiego. Kluczowe dla poziomu filmu filary tego serialu to humor, pejzaże, scenografia, kostiumy, zmienność wydarzeń (brak nudy!), muzyka, i z pewnymi zastrzeżeniami obsada.

Co prawda i w "filarach" wskazałbym ułomności. W kwestii kostiumów (czy może rekwizytów?) jedno zastrzeżenie - widać gorszą jakość peruk, grających fryzury ludzi z niższych sfer, np.zbójników - często wyglądają jak czapki (te sztywne włosy...). W kwestii wydarzeń - walki są dość umowne, ale to pozostałość dawnego stylu filmowego, kiedyś nie prano się po pyskach tak realistycznie jak zwłaszcza od l.80. Nawet po śmiertelnym strzale z pistoletu nie widać dziury w plecach, w kostiumie, a walki przypominają raczej kaskaderskie ćwiczenia (np. uderzenia Janosika w odc.2 są markowane, zamachy rąk w walkach zbyt jaskrawo nieprecyzyjne). W kwestii zdjęć (nie umieściłem ich jako "filaru", bo są poprawne, ale nie wybitne) - przydałoby się więcej jazdy kamerowej, a tej było nawet trochę w innym doskonałym serialu, "Stawce większej niż życie" (niestety też komunistycznie skażonej). Co do obsady - wspaniale, że są tam naprawdę piękne aktorki - i dobrze grające, nie na zasadzie, co dziś modne, wciskanych do filmu modelek (choć Lemańska taką częściowo była, ale zagrała dobrze), świetnie, że grali dobrzy aktorzy (nawet tylko ci charakterystyczni jak J.Cnota, wiele luzu i realizmu dodał swą rolą), ale czasem z pewnym dystansem patrzyłem na zbójników z mięśniami mieszczuchów i dłońmi inteligentów, z nałożonymi na głowy "czapami" niezbyt dobrze wykonanych peruk. W kwestii Perepeczki - jemu napisano niezbyt dobrze tę rolę, może też reżyser nie dopełnił tych braków, bo Janosik wyszedł zbyt pomnikowo, nieruchawo, jako sztywniak na barwnym tle Kwiczoła, Pyzdry i Gąsiora. Mogło być ciekawie i realniej, gdyby scenarzysta poszedł za pierwszym dialogiem Janosika i Maryny, gdy ten, speszony (?!) i zdradzający braki w obyciu prowadzi z nią rozmowę na poziomie uczniów gimbazy: Maryna: "Powiedz coś", Janosik: "Jakaś ty ładna", Maryna: "Powiedz coś więcej, każdy tak potrafi powiedzieć", itd.

A w ogóle zawsze gdy jest wznowienie tego serialu, to odnawia się rytuał oglądania tego, co się zna - np.raczenie się wspaniałą muzyką. Bywa, że piszę na komputerze gdy w telewizorze jest "Janosik", tylko zerkam na niego co jakiś czas - a samo brzmienie ścieżki dźwiękowej koi, zachwyca, i gdy powstaje myśl, by nie marnować prądu i wyłączyć, to ta muzyka zniechęca do tego - jak w przypadku "Stawki większej niż życie", jak w przypadku "Ogniem i mieczem". Trzeba tu zaznaczyć, że mimo pewnej cepeliowości serialu włączono do ścieżki dźwiękowej autentyczną muzykę górali. Do raczenia się muzyką dochodzi zachwyt nad plenerami (rekonstrukcja cyfrowa dokonała cudu!), nad scenografią, na szczęście wykorzystano liczne wnętrza autentycznych zamków (choć lekko ułomny jest wygląd obiektów ze skansenu, można było dodać trochę "nieporządku" i sztucznych podniszczeń w obejściu).

Oceniłem na "8", ale jedna ocena nie wyraża wszystkiego, bywają sceny, elementy serialu na "9" i "10".