Seria ta w przeciwieństwie do poprzedniczek została wykonana na odwal i nie ma w niej niczego interesującego. Postacie są płaskie, pozbawione charakteru, to wręcz chodzące manekiny tułające się po ekranie bez celu. Większość postaci nie ma rozumu, a druga część z niego nie korzysta. Okazywane emocje przez bohaterów są sztuczne. Przez większą część odcinków, seria na siłę chce nam pokazać jacy to oni są emocjonalni i jak bardzo przeżywają swoje rozterki, ale ja tego nie czułam. Wszystko było ubrane w ładne słowa lub ich brak. Dialogi były nierówne, przez co wyglądało to tak, jakby bohaterowie gadali od rzeczy. Nie tylko postaci są największym mankamentem serii, ale również sama fabuła i kreska. Fabuła jest znikoma. Toczy się głównie wokół głównej bohaterki Kanade (najbardziej nierozgarniętej heroiny jakiej dotąd zdarzyło mi się oglądać). Za to kreska jest bardzo słaba. Brak reakcji postaci na otoczenie, brak ich ruchów, szczerych emocji... Nie wspominając już o scenach podczas występów. To nachalne wrzucanie wyobrażonych obrazów gdy grały poszczególne osoby nie imało się do nastroju utworów. I jeszcze robienie z widowni schizofreników nie było dobrym pomysłem. Właśnie z powodu tych narzuconych wyobrażeń, nie byłam w stanie określić czy to muzyka jest tak słabo dopasowana, czy może obrazy do niej nie pasują? Uważam, że na tą serię nie było nawet potencjału. A jeśli tak ma wyglądać reklama gry, to wiem już teraz po obejrzeniu wszystkich odcinków, żeby takowej gry nie kupować.