Korona królów. Jagiellonowie | Kara Boża

Wiosna 1425. Jagiełło razem z Zofią przyjmują hołd od mieszkańców Krakowa dla siebie i swojego syna. Chcą takiego samego potwierdzenia od szlachty. Tymczasem Oleśnicki chce urzędu dla swojego brata i więcej przywilejów dla panów. Zofia dowiaduje się, co łączyło Awdokię i Daniła. Królowa przy pomocy swoich rycerzy aranżuje ich spotkanie. Jadwiga coraz głośniej zaczyna mówić, że to jej polscy panowie składali hołd i że to ona powinna być następczynią tronu. Katarzyna Mężykowa ostrzega ją, że za takie złe myśli może ją spotkać kara. Królewna ma koszmarne sny i zaczyna bać się kary bożej. Zaczyna ścisły post. Femka wraca do Krakowa. Jedzie z nią Honzik. Spotykają na leśnej drodze Guślarza, który mówi do niej: „Musisz czekać na coś, co jest ci bardzo drogie”. Nie mówi jej, że Pietrek żyje.